گرچه اين شيوه به ظاهر در قرن اول هجري قمري پديدار گشت و تا قرن چهارم ادامه يافت، اما بايد به خاطر داشت كه اين شيوه ريشه در معماري پيش از خود داشت و بر معماري پس از خود نيز تأثير نهاد. اين شيوه در دوره‌اي بسيار پرفراز و نشيب در تاريخ كشورمان به مركزيت خراسان بالنده بود و به مرور زمان به شهرهاي ديگر نيز نفوذ كرد.

بناهاي ساده اين دوره يادآور ساده‌زيستي مسلمانان راستين صدر اسلام است. در آنها از تزيينات [انبوه ] سراغي نمي‌توانيم بگيريم؛ همچنين مردم‌واري به عنوان تأمين نيازهاي اساسي مردم در اين شيوه جايگاه ويژه‌اي داشت. در نحوه بكارگيري مصالح نيز سعي بر آن بود تا از مصالح بوم آورد، مصالحي كه در نزديكي محل ساخت يافت مي‌شود استفاده شود.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید…

برای دانلود ، مشاهده برخی اسلایدها و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…..

تاريخچه:
نياز انسان به سرپناه نه تنها در حال حاضر بلكه درسفر هم از روزگاران باستان مورد توجه بوده است. در ايران زمين از گذشته بسيار دور آثار و مظاهري ازاين گونه پناهگاهها و استراحتگاههاي بين راه ديده مي شود. در دوران اسلامي ايجاد اين گونه بناها با ويژگيهاي گوناگون در شهر و روستا جاده هاي حاشيه كوير و معابر كوهستاني با نامهاي مختلف چون رباط و كاروانسرا رو به توسعه و گسترش نهاد.
عملكردهاي گوناگوني كه در گذشته كاروانسرا به عهده داشته باعث گرديده نامهاي متفاوتي براي اين گونه بناها در فرهنگ لغات جاي گيرد

از جمله: كاربات، رباط، ساباط و خان.
اين بناها در واقع داراي عملكرد و ظايفي مشابه كاروانسرا بوده ول از نظر ويژگيهاي معماري تفاوتهايي داشته اند. نام كاروانسرا تركيبي از كاروان (كاربان) به معني جمعي مسافر كه گروهي سفر مي كنند و سراي به معني خانه و مكان هر دو كلمه ماخوذ از پهلوي ساساني است. منابع تاريخي حكايت از آن دارند كه بنيانگذار احداث بناهاي مورد بحث ما هخامنشيان بودند هرودوت مورخ يوناني در كتاب پنجم خود از منزلگاههايي گفتگو مي كند كه توسط هخامنشيان بين شوش و سارد ساخته شده بود .

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…