تعاريف و تاريخچه بانکداري در ايران
1-1 تعريف واژه بانک
در لغت نامه دهخدا واژه بانک را (از ريشه لغت فرانسوي Banque و ايتاليايي Banca به معني ميزي که روي آن چيزهايي فروشند) سازمان و دستگاهي که محل ذخيره پول مردم است و بدان داد و ستد کنند يا داد و ستد آنجا انجام گيرد، معني نموده، در تعريف ديگري که در کتاب بانک و بانکداري در ايران منيژه ربيعي رودسري آمده چنين بيان مي‌دارد:
«بانک مشتق از بانکا Banco است که واژه‌اي لاتيني و به معناي پيشخوان و نيمکتي است که صرافان ايتاليايي قرون وسطي در پشت آن به معامله و مبادله پول مي‌پرداختند. برخي نيز معتقدند که بانک از واژه آلماني Banca آن به معناي شرکت اخذ شده است. امروزه بانک به معناي مکاني براي عمليات پولي و اعتباري است که در آن به نقل و انتقال وجوه، صدور برات ، نگاهداري سرمايه اشخاص و موسسه‌ها مي‌پردازند، و اين سرمايه‌ها با اعطاي وام و اعتبار در امور اقتصادي، به جريان مي‌افتد.» (ربيعي رودسري، 1380، 13)

2-1 تاريخچه بانکداري در ايران
قبل از ايجاد بانک با تشکيلات منسجم و سرمايه ملي د رايران اين قبيل امور توسط تجارت خانه‌ها و موسسات داخلي معتبر و صرافي‌هاي عمده انجام مي‌گرفت. اين گونه بنگاه‌ها به اموري از قبيل نقل و انتقال پول، تنزيل بروات تجارتي و صدور بيجک (قبول وديعه) و امثال آن اشتغال داشتند. ليکن پس از گسترش فعاليت بانک‌هاي خارجي که در ذيل به آن‌ها اشاره مي‌گردد، اين بنگاه‌ها به تدريج از صحنه رقابت خارج گرديده و فعاليت آن‌ها متوقف گرديد.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده فهرست مطالب و خرید رساله به ادامه مطلب مراجعه نمائید…