موقعیت بنا:
بنای افشاریان در کشور پهناور ایران
دراستان فارس که وسیع ترین استان این کشور است واقع شده است.این بنا در مرکز این استان،شهر شیراز قرار گرفته است.

شیراز
یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان فارس است. برپایه ی آخرین سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، این شهر جمعیتی بالغ بر ۱٬۲۱۴٬۸۰۸ نفر داشته که این تعداد در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به ۱٬۴۵۵٬۰۷۳ ا­فزایش پیدا کرده‌است.شهرستان شیراز یکی از 22 شهرستان تشکیل دهنده استان فارس می باشد که تقریباً در مرکز استان قرار گرفته و از شمال به شهرستان های مرودشت و سپیدان، از شرق به شهرستان های فسا، استهبان و ارسنجان، از جنوب به شهرستان های جهرم و فیروزآباد و از غرب به شهرستان کازرون محدود است. مختصات جغرافیایی شهرستان شیراز عبارت است از 33 درجه و 52 دقیقه طول شرقی، 36 درجه و 29 دقیقه عرض شمالی ارتفاع از سطح دریا 1500 متر است.

مقدمه
معماری پاسخی به نیازهای انسان می باشد به طوری که بتواند شرایط آسایش را برای او فراهم نماید.در طراحی ها و تعریف فضا و پس از تعیین کاربری نیاز به آگاهی از برخی اطلاعات می باشیم که از آن جمله می توان به ابعاد و اندازه و امکانات مورد نیاز اشاره نمود.

تعریف مقیاس:
از مقایسه اندازه یک چیز با یک مرجع استاندارد و یا اندازه یک چیز دیگر حاصل می شود.
تعریف تناسب
تناسب به رابطه هماهنگ و متناسب یک قسمت با قسمتهای دیگر و یا کل آن مجموعه می گویند، این رابطه بزرگی و اهمیت آن چیز را برای ما مشخص می کند.

پیش‌گفتار:
این کتاب بررسی‌ای درباره‌ی هنر معماری می‌باشد. مطالعه‌ای از شکل‌پذیری عناصر اصلی تشکیل‌دهنده‌ی فرم و فضا و اصولی که حاکم بر ساماندهی آنان در محیط ساخته شده‌ی ما می‌باشد. عناصر تشکیل‌دهنده فرم و فضا ابزار حساس معماری هستند. این کتاب به عنصر فرم به عنوان ابزار اصلی طراحی تأکید کرده است و عملیات مربوط به فرم‌های اصلی و سازماندهی فضا و انواع تغییر شکلهای عمومی آنها را طراحی و دسته‌بندی کرده. سپس در حوزه‌ی اختیاران، هر طراح می‌تواند این عناصر را سنجیده و بکار ببرد که به یک سازماندهی مفید، با معنا و منسجم فضا، سازه و پوشش بیانجامد.

قسمت عمده‌ای این بررسی به تصاویر اختصاص داده شده است. تصاویر این کتاب شامل تمامی زمان‌ها و مکان‌ها است که شاید کنار هم قرار گرفتن آنها بتواند خواننده را به جستجوی شباهت‌ها در میان شکلهای ظاهرا بی‌شباهت وادار کند. البته مثالهای معماری که در این کتاب آمده کامل نبوده و لزوما شامل نمونه‌های اصلی نظرات و اصول بحث شده نمی‌باشد. البته گستردگی تصاویر داشته صورت گرفته شده و گزینش آنها بر مبنای مناسبت و روشنی آنها بوده و صرفا برای تصویر نظرات اساسی انجام شده است که این نظرات از حیطه‌ی تاریخی خود فراتر رفته و موجب تعمق و تفکر می‌شود.
برای بالا بردن درک مربوط به هنر معماری، عناصر تشکیل‌دهنده‌ی فرم و فضا و انتظام محیط ساخته شدة‌مان اصول و شیوه‌ی ارائه مطالب از صراحت و روشنی برخوردار است.

برای دانلود به ادامه مطلب مراجعه نمائید….

در سال 1971، دو معمار جوان ايتاليايي تبار به نام‌هاي ريچارد راجرز ساكن انگلستان و رنزوپيانو ساكن ايتاليا، در مسابقه طرح ساختمان مركز ژرژپمپيدو در پاريس در بين 681 شركت كننده برنده اعلام شدند. نماي اين ساختمان را مجموعه‌اي از دودكش‌ها، آبگردان‌ها، لوله‌هاي تأسيساتي و ستون‌ها، تيرها، بادبندها، راه پله‌ها و مسيرهاي رفت‌ و آمد تشكيل مي‌داد. اين معماران آغازگر سبكي در اروپا بودند كه به نام ‌هاي ـ تك يا تكنولوژي بسيار پيشرفته معروف گرديد. معماران اين سبك تكنولوژي را دستاورد بزرگ مدرنيته و مهم‌ترين عامل توسعه و پيشرفت در قرن بيستم می‌دانند. از نظر آنها، عصاره و مشخصه هر عصر در معماري آن دوره شكل كالبدي يافته است.

به عنوان نمونه، معابد يونان باستان با آن نظم و تناسبات كامل هندسي، تبلور ذهنيت كمال گراي يونانيان باستان است و بناهاي عظيم روم باستان، نمايش قدرت امپراتوري و حكومت سزارها مي‌باشد و بالاخره كليساهاي سر به فلك كشيده گوتيك نمايش دهده ي قدرت كليسا و ذهنيت قرون وسطا است. به همين ترتيب، ساختمان‌هاي امروز مي بايد نمايش دهنده عصارة فكري و تكنيكي عصر حاضر يعني تكنولوژي باشد. نظريات و مباني معماري مدرن و هاي ـ تك در اصول، بسيار به يكديگر نزديك است و مي‌توان گفت كه معماري‌هاي ـ تك فرزند خلف معماري مدرن است. ولي از نظر شكلي تفاوت‌هاي بين اين دو مكتب معماري مشاهده مي‌شود. به طور كلي مي‌توان بيان كرد كه ‌آن سادگي و بي‌پيرايگي كه در معماري مدرن وجود دارد در هاي ـ تك ملاحظه نمي‌شود و اگر معماران مدرن در طرح‌هاي خود ماشين را به نمايش مي‌گذارند، معماران هاي ـ تك داخل ماشيين و اجزاء آن را نشان مي‌دهند.

بازارهای ایرانی
واژه بازار بسیار کهن است و به معنی محل خرید و فروش و عرضه کالاست. بازار در فارسی میانه به صورت “وازار” و با ترکیب هایی مانند وازارگ (بازاری) و وازارگان (بازرگان) به کار می رفته؛ …
در زبان فارسی بازار به عنوان اسم مکان به معنی محل خرید و فروش کالاست واژه بازار در ادبیات فارسی مفهومی وسیع و گسترده دارد و به معنی محل شلوغ و پرازدحام، اعتبار و اهمیت اشخاص و غیره به کار می رفته است.
بازرگان و سوداگر ایرانی باید در جایی مقام داشته باشد که خریدار بتواند با آسانی کالای او را با آنچه دیگران عرضه میدارند مقایسه کند و وضع استثنایی و انحصاری آن باعث فریب و غبض نشود .پدید آمدن رسته و گرد آوری کالاهای مشابه در دکانهای نزدیک به هم و در یک بازار با تیم و سرا معلول همین نظام خاص پیشه وری و سوداگری ایرانی است که برخلاف نقاط دیگر جهان به خریدار فرصت میدهد تا خواسته و کالای مورد نظر خود را به ارزانترین بها و به نحو دلخواه بی عیب و متناسب با اقتصاد خانواده خود تهیه کند بی آنکه مانند امروز ناچار باشد برای خریداری چیزی صدها مغازه را که هریک اقلام پانصد متر باهم فاصله دارد سر بزند .

اصل کلمه بازار خیلی قدیمی است.بازار محل اجتماع محل داد وستد کانون شورشها و اعتصابها سیاستمداریها محل پخش اطلاعات موارده اشنایی و گاهی اوقات نقش مکانی امنیتی را نیز ایفا می کرده است.در جشنها بازار را چراغانی آینه بندی و آزین بندی می کردند.
شهرهایی که در ورودی بازار داشتند را بازارگاه می گفتند.همچنین شهرهایی که محل انبار بوده بارکده نامیده می شده است .
در شهرهابازارچه نیازهای یک محله را برطرف می کرده است.بازار در مرکز شهر بوده و همه چیز در آن یافت میشده ولی بازارچه ها دکانهایی مربوط به خرید مردم محل داشته و برای خرید و فروش کالاهای اصلی به بازار بزرگ می رفته اند.
بیشتر بازارها در شهرهای قدیم ایران بیرون از دروازه کاروان رو بوده به داخل شهر امتداد می یافته و گاهی تا بیرون شهر می رفته است(بیرون به معنای حومه بوده است).بیشتر بازارها در بخش بیرون قرار داشته اند

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید…

مدرسه خان مدرسه تاریخی است که توسط الله وردی خان و پسرش امام قلی خان در شهر شیراز و همزمان با حکومت شاه عباس صفوی ساخته شد.

مدرسه خان از جمله بناهای مدارس معروف و بزرگ علوم فقهی دوران صفویه می باشد که در محله اسحاق بیگ شیراز واقع گردیده است ؛ این بنا به همت الله وردی خان افشار والی شیراز و سپه سالار شاه عباس صفوی بنا گذاشته شد ، پس از مرگ ایشان پسرش سردار نامی ایران ، امام قلی خان در سال ۱۰۲۴ هجری قمری کار بنا را به اتمام رسانده ، زیر بنای این محل که به سبک بناهای درون گرا ساخته شده ۷۶۸۶ متر مربع می باشد.