چکیده
معماري سنتي راه حل ها و شيوه هايي منطقي جهت فراهم نمودن شرايط آسايش انسان را ابداع نموده است. يكي از سمبل هاي معماري پايدار، معماري سنتي ايراني است كه به موضوع هاي اكولوژيكي و كارايي انرژي، هم به لحاظ پايين بودن قيمت اوليه و هم به لحاظ پايين بودن قيمت جاري و كاركردي بنا، پاسخگو بوده است. در بررسي بناهاي سنتي و بومي، استفاده از انرژي هاي تجديد پذير همچون جريان هوا، نور، حرارت آفتاب و … در ساخت و سازها مد نظر سازندگان بوده است، همچنين سعي شده است تا ساخت بنا كم ترين تأثير منفي را بر محيط زيست داشته باشد. مهم ترين نكته در معماري جديد استفاده بيش از حد از انرژي هاي غير قابل تجديد )فسيلي( است كه علت اصلي آن استفاده از مصالح نامناسب و حمل و نقل آنها و طراحي اشتباه بنا با استفاده از وسائل گرم كننده و خنك كننده با توجه به شرايط منطقه است. در اين مقاله سعي گرديد تا ويژگي هاي معماري ايران اسلامي در هنرستان هنر و معماري مورد بررسي قرار گيرد تا بدين طريق به ارتباط معماري گذشتگان در جهت استفاده بهينه از انرژي و پايداري محيط آن اشاره شود .
کلمات کلیدی: طراحي معماري، هنرستان، هنر و معماري، معماري ايراني اسلامي.

مقدمه
معماري در ايران از سابقه اي كهن برخوردار است و در هر زمان دست هاي توانا، ذهن خلاق و ذوق و سليقه مردم هنر دوست اين سرزمين، پديده هاي شگرفي بوجود آورده كه در بسياري از موارد، اصول آن ريشه هنر معماري جهان شده است. پاره اي از اين آثار در گوشه و كنار كشور پهناور ايران حكايت از معماري باشكوه ادوار هزارساله را در قامت هاي استوار بناها نگهداري مي كنند. در معماري سنتي ايران بناها با توجه به هويت و فرهنگ ايراني و قومي شكل گرفته اند و هيچ گاه تركيب و معماري بنا بر خلاف باورهاي فرهنگي، ديني وقومي مردم آن ناحيه نبوده است .

پیشینه تاریخی ترکیه
ترکیه کشوریست با فرهنگی غنی مردمی اصیل طبیعتی زیبا و متنوع ترکیه در واقع به عنوان پل ارتباطی شرق و غرب ایفای نقش نموده و ملت ترکیه دائما با فرهنگ های بسیاری در ارتباط بوده.

موقعیت جغرافیایی
ترکیه نقطه تلاقی دو قاره مهم آسیا و اروپا می باشد.
در جنوب شرقی اروپا و جنوب غربی آسیا
در نیمکره شمالی
به صورت مستطیلی که طول آن از شرق تا غرب 1660 کیلومترو عرض آن 550 کیلومتر
از سه طرف به وسیله دریا احاطه شده
وسعت ترکیه 814/578 کیلومتر مربع
دو همسایه اروپایی و شش همسایه آسیایی دارد
از شمال با کشورهای مشترک المنافع در شرق با ایران و در جنوب با عراق 

معماری دوره پهلوی
دوره اول(دوره پادشاهی رضا شاه ) 1299-1320
دوره دوم (دوره پادشاهی محمد رضا شاه )1320-1357
مطالعات
مطالعات سياسي و اقتصادي
رضاشاه با تكيه بر عوامل بيگانه با دو شكل از وضعيت اجتماعي و فرهنگى روبه رو بود. يک شكل دينى كه تمامى گذشته را در آن مى ديد و ديگرى شكل نوين غربى كه صورتى از آينده را فرا راه او نشان مى داد. « روى كار آمدن رضاخان و سلطنت پهلوى اول از متحول ترين و پيچيده ترين دوران زندگى سياسى و اجتماعى تاريخ ايران است. از هم گسيختگى كشور در هر زمينه اي ناشى از عدم توانايى قاجار در كشورداري و حاصل نتايج حكومت آنها ، عدم استقلال و پايبندى آنها به قدرت هاى بيگانه ، تغييرات وسيع حاصله از جنگ جهانى اول ، كاهش قدرت مذهب در شكل هاى اجتماعى ، انحصار مديريت كشور در دست تحصيلكرده هاي فرنگ رفته و… همگى در شكل گيرى و نقش حركتى اين دوره تأثير فراوانى داشت ، تمامي اين تحولات همگام با اهداف از پيش تعيين شده سياست هاي خارجى ، فرصتى مناسب را براى بريتانيا به وجود آورد كه توسط رضاشاه ، انديشه يک كشور وابسته به غرب را به واقعيت تبديل نمايد.

بنابراين هم زمان سه محور در دستور كار قرار گرفته ، اسلام زدايي (در جهت تضعيف شكل دينى) ، غربگرايى (در جهت تقويت تجدد و نوگرايى) و ناسيوناليسم نوين (در راستاى پياده شدن دو هدف قبلى). « ضمن اينکه براي رضاشاه دو موضوع بسيار مهم و تاريخى مشروطيت و موقعيت قرن بيستم در رسيدن وي به آرمان هايش نقش بسيار تعيين کننده اي داشت و به عبارت ديگر اين دو امر موجب تحريک وى در كارهاى عمرانى و ميهنى و : نيز تسريع در به ثمر رسيدن برنامه هايش گرديد ». آيا معمارى و شهرسازي اين دوره بيست ساله به گونه اي مشخص متأثر از سه محور فوق بوده است و آيا معماري اين دوره توانسته است خصوصيات اين دو دهه را منتصویر نمايد؟

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

گرچه اين شيوه به ظاهر در قرن اول هجري قمري پديدار گشت و تا قرن چهارم ادامه يافت، اما بايد به خاطر داشت كه اين شيوه ريشه در معماري پيش از خود داشت و بر معماري پس از خود نيز تأثير نهاد. اين شيوه در دوره‌اي بسيار پرفراز و نشيب در تاريخ كشورمان به مركزيت خراسان بالنده بود و به مرور زمان به شهرهاي ديگر نيز نفوذ كرد.

بناهاي ساده اين دوره يادآور ساده‌زيستي مسلمانان راستين صدر اسلام است. در آنها از تزيينات [انبوه ] سراغي نمي‌توانيم بگيريم؛ همچنين مردم‌واري به عنوان تأمين نيازهاي اساسي مردم در اين شيوه جايگاه ويژه‌اي داشت. در نحوه بكارگيري مصالح نيز سعي بر آن بود تا از مصالح بوم آورد، مصالحي كه در نزديكي محل ساخت يافت مي‌شود استفاده شود.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید…

حمام:
گرمابه از جمله ابنيه مهم شهری بوده که معمولاً در مراکز محلات و يا مجاور راسته های بازاروياگذرهای اصلی احداث می شده است . گرمابه،برابر با جايگاه گرم است. در اينجا “آبه”به معنی آب نيست،بلکه آبه ياآوه ياآوج،برابر جايگاه است و به جايگاه ساختمان گفته می شود. به طور كلي حمام واژه اي عربي است و معادل آن در فارسي گرمابه است .

  تاريخچه احداث حمام:

ساخت حمام فراتر از زمان سليمان نبي نبوده است.بر مبناي كاوشهاي باستان شناسانه بدست آمده كه گرمابه در عصر هخامنشي و ساساني رواج داشته و مورد استفاده طبقات بالاي جامعه بوده است .در عصر صفوي نيز ساخت حمام ها رونق يافت.