کارفرما از معماران و طراحان خواسته تا یک مسجد با حداکثر ظرفیت در محل طراحی کنند که توسط درختان کهنسال 70 ساله و خیابان های اصلی بیمارستان احاطه شده است. ایده اصلی طراحی در قالب چهار چالش شکل گرفت: 1. حداکثر طرفیت برای اقامه نماز، 2. حفظ درختان اطراف، 3. نزدیکی به محور اصلی پیاده رو و 4. احیای سالن دعا و مناجات قدیمی. در مرحله اول، با توجه به شرایط پروژه، الگوی مسجد بدون حیاط در نظر گرفته شد؛ چرا که کل مسجد بین انبوهی از درختان قرار گرفته است. در ادامه با توجه به قدیمی بودن سالن اقامه نماز و به عنوان بخشی از تاریخ سایت، طرح جدیدی از گنبد را تشکیل دادند.

دو ورودی برای این مسجد در نظر گرفته شده که توسط رواق – که یک عنصر مهم در طراحی مساجد ایرانی محسوب می شود – به یکدیگر اتصال داده شده اند. دیوار آجری رواق علاوه بر ایجاد ارتباط بصری مناسب، مسجد را با گذرگاه شلوغ پیوند داده است. در ادامه در کنار ورودی ها و دو طرف گنبد، دو مناره با ظاهری چرخشی طراحی شده اند که نماد مسجد می باشند.

طراحی خانه خرند در اصفهان یک پروژه مدرن با اصلاحی سنتی است. واژه خرند یک اصطلاح قدیمی است که به عرصه حیاط گفته می شده و در خانه های سنتی مورد استفاده قرار می گرفت. خانه-حیاط یکی از ویژگی های اصیل معماری ایرانی می باشد که در اصفهان رواج داشته است. بر اساس سیاست های جدید شهرداری و قوانین محدود، حیاط یکی از بنیادی ترین عرصه های ساختمان و معماری محسوب می شود. بخصوص اینکه حیاط در سطوح بالای ساختمان تعبیه شود.
طراحی خانه خرند اصفهان شامل اهدافی اعم از شخصیت شناسی میدانی بوده است. در این پروژه سعی شده تا حیاط را در قالب یک خانه مدرن و جدید بگنجانیم و برای این عرصه شخصیت مجزایی تعریف کنیم. علاوه بر ارائه فضای سبز حیاط سنتی ایران دارای عناصری همچون آب و نور و حریم خصوصی است. آب یکی از مهم ترین عناصر طراحی محوطه و حیاط محسوب می شود که نقش ویژه ای همچون ایجاد رطوبت، زیبایی بصری و آرامش بخش بودن را در خانه های مرکز ایران دارد.