فصل اول :
مقدمه
تاریخ ورزش در ایران
1- ورزش در ایران باستان.
2- ورزش در ایران قدیم.
3- ورزش در ایران معاصر.
ورزش در ایران باستان
با انکه از تاریخ باستان و بخصوص ورزش و تربیت بدنی در آن زمان کمتر اطلاعاتی در دست ا ست ولی شواهدی موجود است که نشاندهندۀ آن است که ایرانیان باستان به تربیت بدنی همراه با پرورش فکری و روحی توجه فراوانی داشته اند.
ایرانیان که آریائیهای کوچ کرده و مهاجر به سرزمین ایران در حد فاصل دریای خزر در شمال و خلیج فارس در جنوب بودند وبرای بدست آوردن سرزمین خود و حفظ گسترش و کشور گشائیهای آینده احتیاج به پرورش نیروهای جوان نیرومند و کار آزموده داشتند. سیستمی بوجود آورده بودند که در آن بطور اساسی به تربیت بدنی توجه می شد.

هرودوت در این زمینه چنین می نویسد: از 5 سالگی تا 20 سالگی به سه اصل توجه داشتند اسب سواری، طرز استفاده از تیر و کمان و حقیقت گویی. جوانان فعالیت خود را که عبارت بود از دویدن، استفاده از قلاب سنگ و پرتاب زوبین، پیش از طلوع آفتاب آغاز می کردند. آنها همچنین می آموختند که گرما و سرمای شدید را تحمل کنند و با جیره کم بسازند، رژه های طولانی بروند. از رودخانه بدون آسیب دیدن اسلحه عبور کننده و در فضای باز بخوابند.
آنان به شکار و سوار کاری علاقه زیادی داشتند، بچه ها از 7 سالگی به بعد عملا روی زین اسب می نشستند و تمرینات رزمی را در ساعات صبح می دادند. درست کردن اسلحه و رسیدن به امور مزرعه جزء کارهای بعد از ظهر آنها بود.
گزنفون (مورخ) می نویسد: اولین ملتی که مدارس مخصوص ایجاد کرد و جوانان خود را بدون رعایت اصل و نصب، بطور یکسان در آنجا تحت تعلیم و تربیت قرار داد ایرانیان دوره هخامنشی بودند.

برای توضیحات بیشتر و دریافت رساله به ادامه مطلب مراجعه نمائید…