مقدمه

هيچ مهندس معماري نمي تواند بدون شناخت و درک کامل موضوع پروژه و نيازهاي کارفرما ساختماني بدون نقص و موفق طراحي کند. از طرف ديگر، هيچ دو معماري نيز به يک پروژه به طور يکسان نگاه نمي کند و لذا طرح هاي مشابه ارائه نخواهند کرد.
برخي از پروژه هاي بزرگ مانند ساختمانهاي اداري، آموزشي، درماني، استاديومهاي ورزشي، فرودگاهها و غيره داراي کاربردهاي مشخص در چهارچوب فعاليت هاي معين مي باشند و لذا ممکن است طراحي اينگونه بناها، بخصوص اگر دولتي باشند، بطور مستقيم به يک معمار شناخته شده واگذار شود. اما در مورد موزه ها، که مي توانند داراي اهداف و فعاليت هاي تعريف شده متفاوت باشند، معمولاً اينگونه عمل نمي شود. بررسي چگونگي احداث موزه هاي بزرگ در جهان بخصوص موزه هاي ساخته شده در اواخر قرن بيستم، نشان مي دهد که براي انتخاب معمار اکثراً مسابقه اي بين معماران برجسته تراز اول در سطح بين الملل ترتيب داده شده است. اين معماري، با در اختيار داشتن نيازها، شرايط و چهارچوبهاي کلي که توسط کارفرما تعيين مي شوند، طراحي اوليه خود را تهيه و جهت شرکت در مسابقه، به کارفرما تحويل مي دهند تا يکي از آنان توسط کميته اي مرکب از متخصصين تراز اول موزه ها، به عنوان برنده مسابقه انتخاب گردد. در برخي موارد مسابقه حتي قبل از تعيين سايت برگزار مي شود، که در اين صورت، انتخاب سايت مناسب طرح نيز بعهده برنده مسابقه خواهد بود.

امروزه بناهاي موزه هاي جديد، چه توسط مشهورترين معماران بين المللي و چه توسط ساير معماران کشورهاي مختلف طراحي شده باشند، از شاخص ترين و بحث انگيزترين ساختمانهاي جهان محسوب مي شوند. بطورکلي طراحي موزه براي معماران فرصتي استثنايي و متفاوت با طراحي ساير انواع ساختمانهاي بزرگ، محسوب مي شود زيرا طبيعت طراحي موزه به نحوي است که ميدان براي نوآوري، ابتکار و خلق اثري جديد و منحصربه فرد را فراهم مي آورد.

 برای توضیحات بیشتر و مشاهده فهرست مطالب و خرید رساله به ادامه مطلب مراجعه نمائید…