ویلای شماره سی در شهرک حمیدیه در حوالی منطقه کردان کرج در زمینی به مساحت 2800 متر مربع احداث شده است. با توجه به فاصله نه چندان دوری که ویلا از تهران دارد، در خواست کارفرما این بود که، اگرچه از ویلا برای اقامت های طولانی مدت احتمالا کمتر استفاده می شود، ولی فضایی ایجاد شود برای دور هم جمع شدن های خانواده، تا هر زمان که فرصتی دست دهد و می توان از هیاهوی شهر فاصله گرفت، حتی برای زمانی کوتاه، از این فضا استفاده شود.
باتوجه به ضوابط و قوانین ساخت و ساز در این منطقه ، متراژ ساخت برای زمین مورد نظر حداکثر تا 100 متر مربع سطح اشغال ،مجاز اعلام شد و نهایتا طراحی ویلا نیز بر اساس همین محدودیت انجام گرفت. ایده اصلی طراحی ، به یکی از ریشه ای ترین کارکردهای معماری یعنی”سر پناه” و یا” shelter” اشاره دارد. در مراحل آغازین روند طراحی، با توجه به این واقعیت که متراژ کم محدودیت جدی به نظر می رسید به نوعی پروسه طراحی بیشتر مسیر خلق یک سر پناه را به خود گرفته بود که همین موضوع نیز در مراحل تکمیلی طرح راهگشا بود. با پیش بردن ایده “shelter” سقف کارکرد چند گانه ای پیدا کرده و به نوعی بخش عمده ای از پوسته ساختمان را شکل داده است.

ساختمان را “هم سایه” نامیدیم تا همسایگی کند برای درختی که در زمین ما نشسته و هم سایه‌ی ماست، می خواستیم بنایی باشد که از طبیعت برآمده و با آن دوستی می‌کند تا معماری را به مثابه الگویی زنده از محیط تعریف کند و این طور باشد که حقِ همسایگی را ادا کرده است. سفیدش کردیم و بی ادعا تا بر چهره‌ی شهر خش نیندازد، پر از سایه‌ها با شکل‌ها و اندازه‌های جورواجور که بر سفیدی ساختمان نقش می اندازند. حیاط ما بزرگ است با دیوارهای کوتاه تا عابران را دعوت ‌کند که در سایه‌‌ی ساختمان و درخت، نفسی تازه کنند. رابطه‌ی بنا و حیاط چیزی فراتر از فضای روبازِ محصور میان دیوارهای بلند تعریف شده است؛ فراتر از حیاط‌های مرسوم و معمولی که به کوچه و شهر پشت کرده‌اند و هراس از دیدن و دیده شدن دارند؛ حیاطی برای ما و هم سایه ها. ساختمان ما دُکان دارد تا به واسطه‌ی فرآیند خرید از آن، همسایه‌ها نیز به “هم سایه”‌ی ما احساس تعلق خاطر داشته باشند.

ما خواستیم معماری را ببریم توی خانه‌های آدم‌های معمولی که کیفیت را بخاطر هزینه ی زیادش فراموش کرده بودند. در تلاش بودیم تا بیشترین کیفیت زندگی را در کنار کمترین هزینه فراهم کنیم تا معماری را آشتی دهیم با آدم‌هایی که قهر کرده بودند با او، بسکه پر طمطراق و دور از دسترس شده بود. البته کم کردن هزینه یک انتخاب نبود بلکه بر اساس واقعیت موجود و با توجه به قیمت زمین باید طرحی را اجرا می‌کردیم که متناسب با قیمت فروش منطقه باشد (قیمت فروش در منطقه، متری یک میلیون و سیصد هزار تومان است). محمدشهر؛ نزدیک تهران است. مترو رفت و آمد را آسان کرده است. زمین ارزان است و امکان خرید خانه را به خیلی‌هایی که حیاتِ کاری‌شان توی تهران شکل می‌گیرد، می‌دهد.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

ساختمان اداری نیک بسپار، دفتر مرکزی گروه صنعتی نیک بسپار میباشد که در مرحله اتمام سازه، به تیم معماری ما ارجاع شد.تمامی طبقات در اختیار این شرکت میباشد .تاریخ شروع پروژه 1390 و تاریخ اتمام آن خرداد1394 است.

تهران-مسیر املا تا انشا

با بررسی و مطالعات انجام شده در حوزه نظریات اصلی نشانه شناسی و مابه ازای آن در معماری به این نکته پی میبریم که افراد بر شکل های ساخته شده چه معنایی را حمل میکنند. این شیوه قرائت در معماری همبسته با علم نحو در “زبان” بررسی میشود.بحث بر این است که دو جنبه معنا و نحو در زبان را نمیتوان به طور کامل از یکدیگر جدا کرد.به همین دلیل اهمیت موضوع “سنجش بعد نشانه شناسی”مطرح میگردد. این نظریات متعلق به فردینان دو سوسور، فیلسوف سویسی و چارلز سندرس پیرس ، پیمایشگر آمریکایی است.
هردو این فلاسفه به این امر پی برده بودند که اصول برگرفته از زبان را میتوان برای تحلیل فرایند “دلالت”5 در دیگر رشته ها نیز به کار برد.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

جوایز: رتبه اول بخش آپارتمان مسکونی، جایزه معمار 94

در طی دو دهه گذشته معماری در شهر تهران تحول پوچی را تجربه کرده. عدم سودآوری صنعت وکشاورزی از یک سو و تحریم ها از سوی دیگر باعث هجوم سرمایه ها به بازار مسکن شد و زمینهای کوچک ( 200-300 متری) به محل سرمایه گذاری برای عموم مردم تبدیل گشت. عموم مردم خانه های کوچک خود را تخریب کرده و به آپارتمانهای 4 -5 طبقه تبدیل کردند و به همین دلیل شهر مواجه شد با یکسری آپارتمانهایی که تمام ارزش آن به نما می باشد. در این پروژه خاص، ساختمان در انتهای یک بن بست درمیان دیگر ساختمانها(تودلی) قرار گرفته و از داخل خیابان به پروژه دیدی وجود ندارد بنابراین همان اندک جذابیت هم برای معماران وجود نداشت. از اینرو راهبردهای ذیل جهت طراحی پروژه در نظر گرفته شد.

خلق منظر برای پروژه ای که هیچ منظری نداشت

پروژه در انتهای یک کو چه بن بست مابین دیگر ساختمانها قرار گرفتهکه دید اصلی آن به یک دیوار سیمانی به ارتفاع 18 متر می باشد. با الهام گرفتن از یک داستان کودکانه ” آخرین برگ” (last Leaf)و با بهره گرفتن از هنر یک هنرمند نقاشی دیواری تصمیم گرفتیم تا بر روی دیوار سیمانی منظره ای را به تصویر بکشیم تا چشم انداز ساکنین را تغییر دهیم.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

موضوع سومین مسابقه تهران در سال 1394
شهرهایی در شهر ″ پیشنهادی برای باززنده سازی و ارتقای کیفی زندگی در محله عودلاجان” است.
تاریخچه ، جغرافیای و مشکلات کنونی عودلاجان
عودلاجان یا اودلاجان از محله های قدیمی شهر تهران، پایتخت ایران است. از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیر کبیر و از جنوب به ۱۵ خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می گیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است. عودلاجان در تهرانِ عصر ناصری، از بزرگ ترین محله ها و مرفه نشین بود، اما به مرور زمان و پس از دگرگونی های اجتماعی و شهری، از اهمیتش کاسته شد.

عودلاجان که محله ای در هزارتوی قلب تهران است، شهری واقعی اما مخفی قلمداد می شود.محله ای کوچک که یک کلان شهر بزرگ علیه آن قیام کرده است؛ اگرچه اکنون این شهر کوچک محجور افتاده و بیشتر خانه های اش تخریب شده است، مغازه های آن هویت دیرین خود را از دست داده و کاربری قدیم خود را به فراموشی سپرده اند اما هنوز زنده و پا برجاست.

برای توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

مرکز تجاری (سیتی سنتر آبادان )با 3400 متر مربع سطح نما در بافت شهری در تقاطع خیابان امام خمینی و میدان منتظری به عنوان اولین مجتمع تجاری آبادان با مساحت 15000 متر مربع در مهمترین بخش شهر قرار دارد که در دی ماه 1393 پوسته خارجی آن به مسابقه گذاشته شد.

مسابقه مرکز تجاری آبادان
رتبه اول: شرکت مهندسان مشاور پی خاک بوم
آرشیتکت: سودابه کیخا
مدیر طراحی: مهسا مکی نژاد
تیم طراحى: الهام مکی نژاد- سمیه منتظر معتمد
تصویر سازی سه بُعدی: محسن ملکی
كارفرما: شرکت ساختمانی رویین دژ بتن

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…