این پروژه در زمینی قرار می گرفت که از سمت ورودی زمینی تودلی به حساب می آمد و در گودی می نشست اما از سمت پشت به محوطه گسترده که قبلا بستر رودخانه بود مشرف بود. (دیاگرام شماره 1)

سوال پروژه که چگونه می توان به این مسئله متناقض پرداخت که پروژه در عین حال که در گودی قرار گرفته، بتواند خود را بنمایاند و در بین مابقی پروژه ها گم نشود و شخصیت خود را داشته باشد و همچنین مانع اشراف همسایگان بلند قدش بر فضاهای خصوصی و حیاطش بشود.

طراحی خانه متحرک و خلاقانه شریفی ها را از زبان طراحان با هم می خوانیم: کارفرما که جوانی موفق و تحصیلکرده است،خانه ای بزرگ می خواست که ویژه و شاخص باشد.شاید بیشتر نمونه های نئو کلاسیک مد نظرش بود و به ما هم پیشنهاد هایی نظیر ستون هایی متقارن در ایوان ورودی ،تزئینات رومی و نظایر اینها را می داد.

ما با ایده ی انعطاف پذیری شروع کردیم و به این فکر کردیم که ساختمان ها نماهای متغیری داشته باشند. سعی کردیم با ادامه ی پروژه های گذشته مان ، با تغییر بازشو ها،به نتیجه برسیم.ایده ساختمانی که هم درونگرا باشد و هم برونگرا ،همچنین مطالعه ی اقلیم تابستانی شمال تهران(معتدل) و اقلیم زمستانی آن(سرد)،ما را به سمت و سوی آن سوق داد که چگونه می شود در زمستان حجمی بسته ،بدون تراس با پنجره هایی کوچک داشته باشیم و در تابستان حجمی شفاف و باز با تراسهایی عمیق و وسیع و پنجره هایی بزرگ. طرح مکعب گردان ،با تغییری همواره در حجم و فضای خانه نوعی معماری غیر قطعی به وجود می آورد که هم به خواسته های ما در زمستان وتابستان جواب مناسبی می داد و هم کارفرما را از خواسته کلاسیک اش منصرف کرد.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…