این پروژه به عنوان یک نمونه با ارزش از حفظ یک ساختمان قدیمی در تهران است، در حالی که اکثر بناهای قدیم و مهم تهران در حال تخریب شدن می باشند و جای خود را به مجتمع های مسکونی جدید داده اند. پس از گذشت 20 سال از فرسودگی این خانه که دارای سه طبقه، به همراه زیرزمین و دو طبقه مسکونی، که در یکی از محله های باریک، کم نور و شلوغ تهران واقع شده و از کمبود امکانات رفاهی در داخل و خارج رنج می برد. بنابراین این پروژه به طور کامل مورد بازسازی اعم از: بازسازی و تعمیرات سیستم های ساختاری،تأسیسات مکانیکی و اضافه کردن سطح طبقه سوم به عنوان یک مکان خصوصی بوده است.
اولین قدم، طراحی یک فضای یکپارچه و گسترده قابل سکونت بود. بزرگترین مشکل این خانه، کم نور بودن و تاریکی بیش از حد در مرکز خانه به دلیل فضای تنگ محدوده خانه بوده است. مفهوم اصلی طراحی تعبیه و انتقال نور و رنگ به داخل ساختمان به وسیله یک نورگیر (Void) بوده است که به عنوان خط آسمانه مرکزی بنا تعریف شده است. عرصه های دیگر به طور مرتب به نسبت هسته مرکزی واقع شده اند. طبقه اول به دلیل فعالیت و جنب و جوش زیاد، به عنوان منطقه عمومی در نظر گرفته شده و عرصه های خصوصی مانند اتاق ها به طبقه دوم منتقل شدند. سطح سوم به عنوان یک حیاط خصوصی و خط آسمانه اصلی بنا در نظر گرفته شده است.

نما اولین جاذبه ی هر ساختمان است و تا حدودی هویت اصلی ساختمان را بازگو می کند. همچنین در بعضی از پروژه ها نما بیانگر معماری داخلی بنا نیز می باشد. طراحی نمای آجری در سراسر کشور از گذشته تا کنون مخصوصا در ایران بسیار متداول و رایج بوده است و یکی از مزیت های آن سازگاری با اقلیم کشور می باشد. امروزه با توجه به پیشرفت طراحی شاهد بسیاری از کاربرد های چنین متریالی در سبک های مدرن هستیم که به نوعی سنت و مدرنیته را به هم پیوند می دهند.
میتوان گفت آجر یکی از بهترین مصالح ساختمانی برای طراحی نمای ساختمان است ، اما چرا؟ در ادامه با پارساکد با 4 دلیل اصلی که آجر را در میان بهترین گزینه ها قرار می دهد همراه باشید…

صرفه جویی انرژی
دیوارها و طراحی نماهای آجری نسبت به سایر مصالح ساختمانی عایق بندی بهتری برای خانه در برابر سرما و گرما هستند. یک خانه تمام آجری از نظر مصرف انرژی به صرفه است و نگهداری آن هزینه کمتری دارد.

آپارتمان مسكونی «سایه‌پود» در پنج طبقه و ده واحد مسكونی، در منطقه‌ای متوسط در تهران واقع شده است. به دنبال كمرنگ‌شدن عناصر معماری ایرانی و دورشدن از اجزا سازنده آن، و از طرفی، قدم‌نهادن در دنیای مدرن، ما در طراحی پروژه، در جستجوی بازتولید برخی از مفاهیم بنیادی دنیای گذشته، با خوانشی نو، جهت ایجاد فرم‌ها و مصداق‌هایی به زبان معاصر بودیم.

در ابتدای طراحی، معضل اصلی ما، دست‌و‌پنجه نرم‌كردن با محدودیت‌های به‌وجودآمده بر سر اجرای ایده‌های موثر پروژه و طراحی برخی دیتیل‌ها، پس از اجرای سازه بنا بود، اما در پروسه طراحی پروژه، با برقراری تعادل بین خواسته‌ها و نظرات كارفرمایان، همچنین درنظرگرفتن ایده‌های اصلی طراحی و مسائل مربوط به مشاركت در ساخت، در نهایت، چنین بنایی شكل گرفت، هر چند كه در طی مسیر، این مسائل موجب تغییراتی در پلان و دیگر اجزا شد. اما سرانجام سعی شد با ایجاد هم‌زبانی بین خطوط طراحی و زوایای به‌كارگرفته‌شده، پیوستگی در كل پروژه ایجاد شود.