با اولین بازدید از بنای قدیمی پروژه که مربوط به دهه 50 بود و شامل طبقاتی با تراس‌های سراسری و نرده‌های فلزی و کرکره‌های چوبی بود ایده‌ی اولیه شکل گرفت. با بررسی همسایگی‌های پروژه در سایت تراس‌هایی دیده می‌شد که برحسب نیاز ساکنین به محرمیت و جلوگیری ازعوامل طبیعی بدون در نظر گرفتن فضای شهری پوشیده شده بود. با قرار دادن عنصر ایوان که یکی از فضاهای مهم و شاخص معماری ایرانی است، به عنوان محور اصلی طراحی پروژه آغاز شد، چرا که به نظر می‌رسد این عنصر در آپارتمان‌های امروزی عملکرد و مفهوم اصلی خود را از دست داده و بیشتر جنبه نمادین دارد. در کنار این عنصر اصلی تفکر یک معماری پویا با نمایی متحرک که تابع نیاز ساکنین و حفظ حریم آن‌ها باشد منجر به خلق کانسپت اولیه شد.

طراحی پنل‌های متحرک برای پوشش سراسری ایوان‌ها برای پاسخ نکات کلیدی همچون حفظ حریم، نور، آلودگی صوتی در اولویت کار قرار گرفت. وقتی پنل بسته می‌شود ایوان تبدیل به یک فضای انعطاف‌پذیر در توسعه‌‌ی فضای بسته درون می‌شود و با حداقل کردن دید و نور به حریم پاسخ می‌دهد. و از اتلاف انرژی و آلودگی صوتی و هوا جلوگیری می‌کند؛ و همچنین حرکت نور خورشید در ساعات مختلف روز عاملی برای تغییرکردن کیفیت سایه و نور در فضای درونی از طریق پنل‌های چوبی می‌باشد.
زمانی که پنل باز می‌شود ایوان در تعامل با فضای باز شهری قرار می‌گیرد و با استفاده حداکثری از دید، نور را به فضای درون دعوت میکند.

کافه ها نسبت به سایر فضاها پویا تر هستند و دارای قدرت قابل توجهی در تقویت ابعاد اجتماعی فضاهای شهری می باشند. همچنین به منزله فضای نجات دهنده ای هستند که مرز بین شلوغی خیابان و آرامش به شمار می روند. در پروژه کافه مثلث طراحان برای ایجاد جذابیت بیشتر و احترام به تاریخ شهری با چالشی از طراحی مواجه شدند. نقطه قوت کافه، دیوار آن می باشد که بر محیط شهری تاریخی و منطقه مسکونی تاثیر مثبتی می گذارد و ظاهری جسورانه ایجاد کرده است. بدین صورت که روی دیوار آجری شیارهایی فرورفته ایجاد شده و با گلدان های سبز به آن زینت بخشیده شده است.
نکته قابل ملاحظه انتخاب نام کافه می باشد که از فرم کلی پلان برگرفته شده است. همانطور که در تصاویر پیداست، پلان کافه به صورت یک مثلث بوده که اکسترود شده و برای هماهنگی طراحی داخلی با کانسپت، از المان ها و اشکال مثلثی در دکوراسیون داخلی استفاده شده است. همچنین قاب کار شده دور درب ورودی نیز از فرم مثلث پیروی می کند. در ادامه با گسترش المان های داخلی به سمت فضای باز نیز، حس دعوت کنندگی ایجاد شده و مردم را به سمت کافه هدایت می کند.

کارفرما قصد داشت کلبه وسط باغ را تخریب و عمارت جدیدی در زیربنای وسیع تر متناسب با نیازهای خود احداث کند. در ابتدا دو آلترناتیو کانسپت برایشان طراحی کردیم. یک آلترناتیو با حفظ شرایط موجود و طراحی اکونومی و آلترناتیو دوم با تغییراتی در جانمایی عمارت و طراحی خاص تر. آلترناتیو دوم مورد پسند کارفرما واقع شد. علاقه کارفرما به طبیعت ما را برآن داشت تا با هرچه بیشتر نمودن شفافیت جداره ها در عین از دست نرفتن تعین و شخصیت هر فضا، به دنبال یکپارچه کردن بنا و باغ و بسط فضاهای داخلی به خارج بنا و ارتباط هرچه بیشتر مخاطب با طبیعت باشیم.

خواسته کارفرما این بود که یک تراس وسیع و روباز در طبقه اول و یک فضای نیمه باز در طبقه همکف داشته باشد. پس از طراحی پر و خالی حجم و جانمایی عملکرد‌ها متناسب با خواسته های کارفرما به طراحی فرم پرداختیم. در پی رسیدن به یک ایده منحصربفرد و خاص بودیم که درعین حال ساده ، همساز با عملکرد و سازه و بدور از هرگونه اضافه‌گویی و پیچیدگی بصری باشد.

در این خانه، یک زوج به جست و جوی یک زندگی رویایی بوده اند. طراح بعد از گفتگو با اعضای خانواده تصمیمی می گیرد تا نور طبیعی را به فضاها بیفزاید و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد. با افزایش نور در فضاهای خانه، این آپارتمان بزرگ تر و روشن تر احساس می شود. این معمار الگوهای رایج در طراحی خانه را فراموش می کند و فضای باز و یکدستی را در خانه ایجاد می کند. توجه به طراحی و فرم و نور و رنگ در کنار عملکرد هایی که کارفرما در این طراحی به جستجوی آن بوده است از چالش هایی است که طراح با آن مواجه می باشد. به دلیل متراژ کم این خانه، فضاها از اهمیت ویژه ای بخوردار هستند،

به همین سبب از فضای زیرپله به عنوان فضای دخیره سازه استفاده می شود و یا اتاق زیرشیروانی به کودکی که در آینده به خانواده اضافه می شود اختصاص می یابد. رنگ اصلی در طراحی داخلی منزل سفید می باشد که به همراه رنگ های روشن و پاستیلی به کاهش استرس اعضای خانواده کمک می کند. لکه های رنگی و بافت های هندسی در این طراحی به صورت پراکنده در طراحی خانه به کار رفته اند تا انرژی را به فضا بازگردانند. چوب روشن استفاده شده در کف سازی و مبلمان ها نیز به عنوان متریال اصلی فضا تعریف می شود که احساس خوشایندی را به ساکنین منتقل می کند.

در این مطلب قصد داریم تا شما را با یک نمونه دیگر از طراحی های بی نظیر گروه HAO آشنا نماییم. گروه در طراحی این منزل 160 متر مربعی سعی داشته تا تعادلی مطلوب بین فضا و نور طبیعی ایجاد نماید، که بدین منظور در فضای ناهار خوری فریم بزرگی از پنجره قرار داده و حداکثر نور را به فضای داخلی وارد می کند.

این خانه دارای طبقه ی نیمه اشکوبی به ارتفاع 1.5 متر می باشد و به فضای کتابخانه باز تبدیل گشته است. چالش دوم، راه پله اصلی است که پشت آشپزخانه قرار گرفته و دسترسی به طبقه فوقانی را ممکن می سازد. در واقع، حس عمیق از ارتباط بین فضاهای مختلف و عملکرد های مختلف در این منزل ایجاد شده است.

طراحی خانه خرند در اصفهان یک پروژه مدرن با اصلاحی سنتی است. واژه خرند یک اصطلاح قدیمی است که به عرصه حیاط گفته می شده و در خانه های سنتی مورد استفاده قرار می گرفت. خانه-حیاط یکی از ویژگی های اصیل معماری ایرانی می باشد که در اصفهان رواج داشته است. بر اساس سیاست های جدید شهرداری و قوانین محدود، حیاط یکی از بنیادی ترین عرصه های ساختمان و معماری محسوب می شود. بخصوص اینکه حیاط در سطوح بالای ساختمان تعبیه شود.
طراحی خانه خرند اصفهان شامل اهدافی اعم از شخصیت شناسی میدانی بوده است. در این پروژه سعی شده تا حیاط را در قالب یک خانه مدرن و جدید بگنجانیم و برای این عرصه شخصیت مجزایی تعریف کنیم. علاوه بر ارائه فضای سبز حیاط سنتی ایران دارای عناصری همچون آب و نور و حریم خصوصی است. آب یکی از مهم ترین عناصر طراحی محوطه و حیاط محسوب می شود که نقش ویژه ای همچون ایجاد رطوبت، زیبایی بصری و آرامش بخش بودن را در خانه های مرکز ایران دارد.