مقدمه
طی دو دهه گذشته خلاقیت در تعلیم وتربیت وکشف استعدادها بازار بسیار گرمی داشته است.گیلفورد در نطقی که پس از انتخابش به عنوان رئیس انجمن روان شناسی آمریکا در سال (1950) ایراد کرد،تقاضا کرد که در تحقیقات روان شناختی به خلاقیت توجه بیشتر مبذول شود.خوشبختانه بسیاری از روان شناسان به این درخواست پاسخ مثبت دادند وپژوهش خلاقیت در سالهای دهه (1960) واوایل دهه (1970)واقعا شکوفا گردید. افزون بر آن پس از سکون مختصری به مدت یک دهه یا کمی بیشتر روان شناسان علاقه ای مجدد به این پدیده ابراز کرده اند.
تعلیم و تربیت برای عملی کردن خلاقیت بایستی فرد را برای کاری آماده کند که هنوز وجود ندارد و ماهیتش را حتی تصور هم نمی توان کرد.این امر تنها به این طریق انجام می پذیرد که به کودکان آموزش داده شود چگونه یاد بگیرند وبه آنها نوعی انظباط فکری داده شود تا آنها را قادر سازد که اندوخته عقلی بشر را صرف مسائل تازه کنند.

برای رشد و پرورش کودکان که بیش از نیمی از جمعیت کشورها و جهان را دز بر گرفته اند در امر آموزش وپرورش خلاقیت ها و استعدادهای هنری وحسن ابداع در کودکان از اهم مسائل است.این امر ثابت شده است که رشد احساسی،فرهنگی وعقلی تمامی کودکان لازم است.تجربه های هنری وخلاقیت برای آزاد کردن پتانسیل های درون هر فرد وکمک به او در رسیدن به واقعیت یگانه وحقیقیش قطعی است.مرکز پرورش استعدادهای درخشان به این مفهوم ،مکانی برای ارزیابی و کشف استعدادهای کودکان است.محلی برای روبرو شدن با واقعیات ودرک آنها نه حفظ کلمات و واژه ها بر اساس سیستم آموزشی سابق است.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده فهرست مطالب و خرید رساله به ادامه مطلب مراجعه نمائید…