گرچه اين شيوه به ظاهر در قرن اول هجري قمري پديدار گشت و تا قرن چهارم ادامه يافت، اما بايد به خاطر داشت كه اين شيوه ريشه در معماري پيش از خود داشت و بر معماري پس از خود نيز تأثير نهاد. اين شيوه در دوره‌اي بسيار پرفراز و نشيب در تاريخ كشورمان به مركزيت خراسان بالنده بود و به مرور زمان به شهرهاي ديگر نيز نفوذ كرد.

بناهاي ساده اين دوره يادآور ساده‌زيستي مسلمانان راستين صدر اسلام است. در آنها از تزيينات [انبوه ] سراغي نمي‌توانيم بگيريم؛ همچنين مردم‌واري به عنوان تأمين نيازهاي اساسي مردم در اين شيوه جايگاه ويژه‌اي داشت. در نحوه بكارگيري مصالح نيز سعي بر آن بود تا از مصالح بوم آورد، مصالحي كه در نزديكي محل ساخت يافت مي‌شود استفاده شود.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید…

مقدمه:
ايران كشوری پهناور با تمدن چندين هزار ساله و داراي معماري اصيل به سبك هاي پارتي و پارسي است كه بناهاي همچون پاسارگارد ،تخت جمشيد ، قصر شيرين ،طاق كسري و… را از خود به جا گذاشته است.
پس از فتح ايران توسط مسلمانان و ورود مذهب نوپاي اسلام به اين سرزمين نياز به مكاني به نام مسجد پديدار شد.
مسجد سجده گاه انسانی است که خود مسجود ملاَیک بوده است.مسجد جایگاه امن برای پیوند روح آدمی با خالق هستی است و محل پاکترین و صمیمانه ترین آشنایی ها و ارتباطات میان بندگان خداست.

آمیختگی صفات خدادادی این مکان مقدس با هنرمعماران اهل دل بناهایی خلق کرده است که علاوه بر حظ بصر˛ روح خسته آدمی را برای لحظاتی هر چند کوتاه از قفس تن می رهاند و آرامش مي بخشد.
با توجه به اينكه در ايران الگويي براي ساخت مسجد وجود نداشته ،ايرانيان تازه مسلمان با اشتياق فراوان كه به اسلام و پيامبرش داشتند روش ساخت مساجد خود را از مسجد النبي در مدینه الهام گرفتند و اين شيوه ای تقليدي براي ساخت اولين مساجد در ايران و پایه گذار سبک خراسانی شد.
به مرور زمان تغييراتي در اين سبك پدید آمد كه باعث شکل گیری سبكهاي رازي و آذري و … شد.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…