مقدمه:
توسعه پايدار شهري، موضوع هاي جلوگيري از آلودگي هاي محيط شهري و ناحيه اي، كاهش ظرفيت هاي توليد محيط محلي، ناحيه اي و ملي، حمايت از بازيافتها، عدم حمايت از توسعه ي زيان آور و از بين بردن شكاف ميان فقير و غني را مطرح مي كند. توسعه پايدار شهري به مثابه ديدگاهي راهبردي به نقش دولت در اين برنامه ريزي ها اهميت بسياري مي دهد و معتقد است دولت ها بايد از محيط زيست شهري حمايت همه-جانبه اي كنند. در هر حال، توسعه يعني رشد و گسترش همه ي شرايط و جنبه هاي مادي و معنوي زندگي اجتماعي و فرآيندي است در جهت بهبود بخشيدن به كيفيت زندگي افراد جامعه؛ فرآيندي كه كوشش هاي مردم و دولت را در بهبود اوضاع اجتماعي، فرهنگي، سياسي، اقتصادي هر محل هماهنگ كند و مردم را براي مشاركت در پيشرفت ملي توانا سازد. همچنين در برآوردن احتياجات محسوس يك جامعه، امنيت ملي، آزادي فردي، مشاركت سياسي و برابري اجتماعي نقش داشته باشد. توسعه پايدار شهري به دنبال ساختن يك شهر نسبتاً ايده آل و آرماني است كه در آن هم شهروندان معاصر از يك زندگي نسبتاً خوب برخوردار شوند و هم توانايي هاي نسل آينده براي برآورده كردن نيازهايشان به مخاطره نيفتد.

بنابراين مؤلفين با جمع آوري مطالب گوناگون درباره ی توسعه پايدار، آن را متعلق به كميسيون جهاني محيط زيست و توسعه، معروف به كميسيون برنتلند به نام ( رئيس همايش) مي دانند.