مقدمه
مدرسه یک نهاد اجتماعی است و نمایانگر فرهنگ خاص جوامع مختلف است که به دانش آموز، جهان بینی، عادات و رسوم،مهارت ها وو دانش معینی را منتقل می کند.
“کورت کافکا” بین محیط جغرافیایی و محیط رفتاری تمایز قائل شده است.محیط جغرافیایی به محیط عینی و واقعیت های اطرافف انسات گفته می شود،محیط رفتاری تصویرشناختی محیط عینی است که اساس رفتار را شکل می دهد.(لنگ،128،1381).
پروفسور “لاوسون” یکی از برجسته ترین تئوریسن های معماری اعتقاد دارد: از میان تمامی پروژه های معماری که می بایست طراحیی شوند، هیچیک به اندازه طراحی مدرسه نمی تواند جذاب و دل انگیز باشد چرا که به بسیاری از فعالیت های مهم انسانی و آموزش و رشد کودکانمان می انجامد(کامل نیا،1385).
“هرمان هرتزبرگر” معتقد است یک مدرسه از آنجا که به افراد بیشماری تعلق دارد و افراد با نقش های اجتماعی متفاوت در آن سهیمم هستند موضوعی بسیار قابل توجه در طراحی است (کامل نیا،1385).

مدرسه به عنوان خانه دوم یکی از مراکز اصلی آموزش و پرورش محسوب می شود . پیشرفت و توسعه هر جامعه در گرو توسعه نظام آموزش و پرورش آن جامعه است.فضاهای آموزشی جزو کاربری های مهم و اصلی در یک شهر می باشد که توجه به کیفیت فضایی و اصول حاکم بر طراحی آن امری ضروری است.برخی نیازها و الگوهای رفتاری فضاهای آموزشی در فرهنگ های مختلف یکسان بوده و معدودی از آنها متفاوت هستند،از جمله وجود فضاهای جمعی آموزشی،فضاهای بازی در محوطه،فضاهای تعامل والدین و مسئولین فضاهای آموزشی(فصلنامه مدرسه نو،1392).
فضای باز مدرسه فرصت بسیاری از تجارب را برای رشد دانش آموز فراهم می سازد که آموزش کلاسی از فراهم آوردن آن عاجزز است.فرصت بازی به عنوان جزء جدایی ناپذیر زندگی اجتماعی نوجوانان،عامل اصلی سرزندگی آنان در این سنین می باشد که عمدتا در فضای باز حیاط مدرسه برای آنها مقدور است.

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…