طرح موضوع و مساله
يکي از معيارهاي سنجش کيفيت فضاي شهري، ميزان امنيت و پايداري فضا مي باشد.
بسياري از فضاهاي شهري درشهرهاي قديم ايران داراي کيفيات برجسته اي درزمينه ايجاد حس امنيت و پايداري فضا مي باشند، اما در حال حاضر بسياري از فضاهاي شهري ما فاقد چنين کارکردي هستند. خصوصا گروه هاي آسيب پذيري نظير کودکان، سالمندان، زنان و معلولان داراي جايگاه مناسبي در آنها نيستند. در واقع فضاهاي بي دفاع قادر به نيل به اهداف مترتب بر ماهيت خود نيستند و ممکن است ترکيبي از آسيب پذيري هاي کالبدي، اقتصادي و اجتماعي و … را به طور همزمان در خود داشته باشند. عمده راهکارهايي که در چنين فضاهايي به کار گرفته مي شود، شامل توانمندسازي و مقاوم سازي آنها مي باشند.

تعاريف مختلف از فضا
فضا در بيان‌ نخست‌، مفهوم‌ ادراك‌ آگاهانه‌ محيط‌ توسط‌ انسان‌ را در بطن‌ خود دارد كه‌ تاثير فعاليت‌هاي‌ انساني‌، آنرا از حالت‌ توده‌ (Mass)به‌فضا (Space) تبديل‌ كرده‌ است‌.
فضا مجموعه ای است از روابط میان اشیا که حتما نمی بایست محصور باشد. ” برونر“

دكتر مجتبي‌ رفيعيان‌، فضاهاي‌ شهري‌ و باز توليد فرهنگي‌ جامعه‌: با تاكيد خاص‌ بر فضاهاي‌ شهري‌تهران‌
مفهوم فضاي شهري :
بستر و ظرفي براي نيازها، فعاليت ها و رفتارهاي ساکنين، بنا بر نيازهاي فردي يا گروهي، الگوهاي رفتاري و … مي باشند.
جامعه شکوفا، توانمند و سالم نياز به فضاهايي دارد که نه فقط در جهت آسايش و رفاه افراد و گروه ها عمل نمايد بلکه رفتارهاي مطلوب را تشويق و رفتارهاي ناشايست را از خود دور کند.(پاکزاد، اصول و ضوابط طراحي فضاي شهري، 1380)
جزئي است لاينفک از ساخت (اصلي) شهر و از دو عنصر اساسي ميدان و خيابان تشکيل مي گردد. (توسلي،1379)

برای دانلود و توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…