در این خانه، یک زوج به جست و جوی یک زندگی رویایی بوده اند. طراح بعد از گفتگو با اعضای خانواده تصمیمی می گیرد تا نور طبیعی را به فضاها بیفزاید و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد. با افزایش نور در فضاهای خانه، این آپارتمان بزرگ تر و روشن تر احساس می شود. این معمار الگوهای رایج در طراحی خانه را فراموش می کند و فضای باز و یکدستی را در خانه ایجاد می کند. توجه به طراحی و فرم و نور و رنگ در کنار عملکرد هایی که کارفرما در این طراحی به جستجوی آن بوده است از چالش هایی است که طراح با آن مواجه می باشد. به دلیل متراژ کم این خانه، فضاها از اهمیت ویژه ای بخوردار هستند،

به همین سبب از فضای زیرپله به عنوان فضای دخیره سازه استفاده می شود و یا اتاق زیرشیروانی به کودکی که در آینده به خانواده اضافه می شود اختصاص می یابد. رنگ اصلی در طراحی داخلی منزل سفید می باشد که به همراه رنگ های روشن و پاستیلی به کاهش استرس اعضای خانواده کمک می کند. لکه های رنگی و بافت های هندسی در این طراحی به صورت پراکنده در طراحی خانه به کار رفته اند تا انرژی را به فضا بازگردانند. چوب روشن استفاده شده در کف سازی و مبلمان ها نیز به عنوان متریال اصلی فضا تعریف می شود که احساس خوشایندی را به ساکنین منتقل می کند.

در گذشته، فضای زندگی انسان در کنار طبیعت بوده، اما امروز به دلیل تعریف فضای معماری در طبقات بالاتر از سطح زمین، این ارتباط تا حدود زیادی از بین رفته است. همچنین بافت قدیم شمال شهر تهران، کوچه باغهای سرسبزی داشته که به تدریج با افزایش ساخت و سازها، سرسبزی خود را از دست داده اند. تلاش برای یافتن راهی در جهت تقویت ارتباط با طبیعت چه به لحاظ بصری و چه به لحاظ فیزیکی، ایده اصلی پروژه را تعریف کرد. در پروسه طراحی پروژه برای تمامی فضاها، با توجه به محدودیتها و ضوابط، هر جا که امکان ایجاد فضای سبز بود، جزئیاتی مناسب طراحی شد. به طور کلی در پروژه، بجز سطوح داخلی فضای زندگی و مسیرهای تردد در مشاعات، تمام سطوح افقی باقیمانده با هدف افزایش حداکثری فضای سبز، به شکل باغچه های بزرگ و کوچک طراحی شد. مهمترین این فضاها، حیاط، بام و حیاط نیم طبقه می باشند.

ایده طرح نما در امتداد ایده اصلی پروژه، بدین صورت شکل گرفت تا کالبد بنا با رفتار طبیعی در برابر دو مسئله مهم-یکی دید و منظر و دیگری ایجاد فضای مناسب برای رشد و گسترش گیاهان-گشوده شود.این گشایش از یک طرف با فاصله گرفتن پوسته نازک کاری از بدنه اصلی ساختمان و از طرف دیگر با گشایش و فاصله گرفتن تدریجی پوسته نازک کاری نما و همینطور چرخش تدریجی عناصر شکل دهنده نما برای به حداقل رساندن سطح پوشش، طراحی شد که فضای رشد و گسترش گیاهان به تدریج تا بازترین قسمت نما فراهم گردید.

ساختمان مسکونی بالکانه در سایتی به مساحت 624 متر مربع با عرض 14 متر در منطقه فردیس کرج واقع شده است. طراحی این پروژه مسکونی توانست به جایزه معمار 96 در بخش ساختمان های مسکونی راه یابد. ساختمان بالکانه شامل 5 طبقه واحد مسکونی و یک پارکینگ بوده، که ورودی اصلی آن از ضلع شمالی می باشد. یکی از مشکلات منطقه فردیس کیفیت پایین ساخت ساز و رعایت جزئیات اصولی در مباحث اجرایی است. به همین علت تیم طراحی دال استودیو تمام تلاش خود را به کار بسته که این معضل در پروژه خود وجود نداشته باشد.

با توجه به مسطح بودن بیشتر نمای ساختمان های رو به خیابان، سعی کردیم که چهره اصلی پروژه دارای تغییرات حجمی و کالبدی باشد تا نمای پروژه با خیابان ارتباط بهتری برقرار کند. به همین علت برنامه ای ساده برای طراحی تراس ها در نظر گرفتیم. طراحی تراس های مدولار بر روی پوسته ساختمان به هماهنگی پروژه با محیط اطراف کمک کرده است. علاوه بر ایجاد احجام و خطوط مدولار از متریال آجر قرمز و چوب در نما استفاده شده تا ساختمان برجسته تر شود، بی رنگی فضا در محیط محله را جبران کند.

در این مطلب قصد داریم تا شما را با یک نمونه دیگر از طراحی های بی نظیر گروه HAO آشنا نماییم. گروه در طراحی این منزل 160 متر مربعی سعی داشته تا تعادلی مطلوب بین فضا و نور طبیعی ایجاد نماید، که بدین منظور در فضای ناهار خوری فریم بزرگی از پنجره قرار داده و حداکثر نور را به فضای داخلی وارد می کند.

این خانه دارای طبقه ی نیمه اشکوبی به ارتفاع 1.5 متر می باشد و به فضای کتابخانه باز تبدیل گشته است. چالش دوم، راه پله اصلی است که پشت آشپزخانه قرار گرفته و دسترسی به طبقه فوقانی را ممکن می سازد. در واقع، حس عمیق از ارتباط بین فضاهای مختلف و عملکرد های مختلف در این منزل ایجاد شده است.

در طراحی این ساختمان و فضای داخلی آن، به گفته کارفرما، هدف گذاری شد تا طبقه همکف با کاربری تجاری و طبقات بعدی با کاربری اداری و الگو ها و شاخص های معماری متفاوت از سایر قسمت ها شکل بگیرد. گروه معماری در تحقیقات اولیه دریافتند که خط سبز شکل گرفته توسط درختان نمای ساختمان های اطراف را پوشش داده ولی به دلیل ارتفاع زیاد این بنا، پوشش گیاهی تاثیری در پنهان ماندن نما نداشته پس پوسته بیرونی ساختمان به یکی از نقاط توجه و تمرکز طراحی تبدیل شد.
در طراحی نما سعی شد از هندسه ای نیمه باز و در بعضی موارد با دو استفاده از قشر متریال استفاده شود به این شکل این فرصت به دست آمد تا در بعضی قسمت ها، گیاهان به کار رفته در راستای عمودی نما جلوه گر شوند. با این روش، علاوه بر دارا بودن مزیت پوشش گیاهی در طبقه همکف، کمبود آن در بخش های دیگر نما و در ارتفاع بیشتر به شکلی خلاقانه جبران شد. استفاده از آجر به عنوان متریال اصلی نما به دلیل تاریخی بودن آن و آشنایی بصری و همچنین ترکیب جالب توجه آن با چوب بوده است.

طراحی خانه خرند در اصفهان یک پروژه مدرن با اصلاحی سنتی است. واژه خرند یک اصطلاح قدیمی است که به عرصه حیاط گفته می شده و در خانه های سنتی مورد استفاده قرار می گرفت. خانه-حیاط یکی از ویژگی های اصیل معماری ایرانی می باشد که در اصفهان رواج داشته است. بر اساس سیاست های جدید شهرداری و قوانین محدود، حیاط یکی از بنیادی ترین عرصه های ساختمان و معماری محسوب می شود. بخصوص اینکه حیاط در سطوح بالای ساختمان تعبیه شود.
طراحی خانه خرند اصفهان شامل اهدافی اعم از شخصیت شناسی میدانی بوده است. در این پروژه سعی شده تا حیاط را در قالب یک خانه مدرن و جدید بگنجانیم و برای این عرصه شخصیت مجزایی تعریف کنیم. علاوه بر ارائه فضای سبز حیاط سنتی ایران دارای عناصری همچون آب و نور و حریم خصوصی است. آب یکی از مهم ترین عناصر طراحی محوطه و حیاط محسوب می شود که نقش ویژه ای همچون ایجاد رطوبت، زیبایی بصری و آرامش بخش بودن را در خانه های مرکز ایران دارد.