کارفرما از معماران و طراحان خواسته تا یک مسجد با حداکثر ظرفیت در محل طراحی کنند که توسط درختان کهنسال 70 ساله و خیابان های اصلی بیمارستان احاطه شده است. ایده اصلی طراحی در قالب چهار چالش شکل گرفت: 1. حداکثر طرفیت برای اقامه نماز، 2. حفظ درختان اطراف، 3. نزدیکی به محور اصلی پیاده رو و 4. احیای سالن دعا و مناجات قدیمی. در مرحله اول، با توجه به شرایط پروژه، الگوی مسجد بدون حیاط در نظر گرفته شد؛ چرا که کل مسجد بین انبوهی از درختان قرار گرفته است. در ادامه با توجه به قدیمی بودن سالن اقامه نماز و به عنوان بخشی از تاریخ سایت، طرح جدیدی از گنبد را تشکیل دادند.

دو ورودی برای این مسجد در نظر گرفته شده که توسط رواق – که یک عنصر مهم در طراحی مساجد ایرانی محسوب می شود – به یکدیگر اتصال داده شده اند. دیوار آجری رواق علاوه بر ایجاد ارتباط بصری مناسب، مسجد را با گذرگاه شلوغ پیوند داده است. در ادامه در کنار ورودی ها و دو طرف گنبد، دو مناره با ظاهری چرخشی طراحی شده اند که نماد مسجد می باشند.

در حومه غربی پاریس، شرکت فرانسوی چارتر دالیکی، ساخت مدرسه ای ابتدایی را با سقفی سبز به پایان رسانده است. این پروژه به دنبال معرفی عناصر محیط زیست طبیعی به بافت شهری، به عنوان یک “چشم انداز نمایی” معرفی شده است. این طرح شامل دو بخش می باشد: یک مدرسه با هجده کلاس و یک مرکز ورزشی برای ساکنین محل. فضای عمومی ورزشگاه با ارتفاع 12 متر ساخته شده است در حالی که فضاهای آموزشی درجه اول در طبقات همکف و اول قرار دارند و به تدریج فضایی سه طبقه را می گیرند.

یک دیوار معدنی دو ساختمان این طرح را به هم متصل می کند و مرزهای پروژه را تشکیل می دهد. این دیوار زنده، از بلوک های پیش ساخته ی بتنی درست شده است و دندانه های آن می تواند محیط های جدید زندگی برای هر رو نوع پوشش گیاهی و حیات وحش را مهیا سازد. این آجرهای بزرک متناوب، زیستگاه های بالقوه را برای گونه های مختلف گیاهی را در سایت افزایش می دهند.

در این مطلب قصد داریم به یک نمونه از طراحی خانه سبز در ویتنام بپردازیم. کشوری که به سرعت در حال تغییر معماری متقارن و یکنواخت (خانه) و خسته کننده و خشک است. فضای داخلی اغلب در بسته، تنگ و جذب حرارت بوده است.

این طراحی منحصر به فرد،  زیبا و دارای تهویه طبیعی ، باغ ، فضای باز و سبز ، فضاهای باز در داخل خانه و ارتباط با خارج و انتقال نور به تمامی فضاهای داخلی ، دسترسی به تمامی قسمت های خانه با پله و پل ، ایجاد منافذ در دیواره ها برای جریان هوا و انتقال نور طبیعی برای ایجاد یک محیط سالم و روشن ، یک محیط بسیار دلنشین برای خانواده ایجاد کرده است.

سبک اسکاندیناوی
برای بررسی سبک‌ های طراحی داخلی ابتدا به سراغ سبک طراحی اسکاندیناوی می‌رویم که از کشورهای شمال اروپا مانند دانمارک، نروژ و سوئد در دهه 1950 سرچشمه گرفت. این سبک با سادگی، عملکرد و مینیمالیسم آن شناخته می‌شود. سبک اسکاندیناوی ترکیب رنگ‌های روشن و مطبوع همراه با رنگ‌های سفید و خاکستری زیاد را در بر می‌گیرد و مبلمان را معمولا از چوب‌هایی با رنگ روشن مانند توس یا کاج انتخاب می‌کنند. در این سبک اغلب خطوط تمیز، مواد طبیعی و نور طبیعی فراوان به چشم می خورد.

در این روش سبک‌ های طراحی داخلی همه‌چیز در مسیر ایجاد یک فضای زندگی آرام و راحت بخ پیش می‌رود تا کاربردی و از نظر زیبایی‌شناسی دل‌پذیر باشد. تاکید بر ایجاد یک ظاهر مینیمالیستی و مدرن با هدف رسیدن به عملکرد و سادگی رخ می‌دهد. طراحی اسکاندیناوی برای کسانی مناسب خواهد بود که می‌خواهند فضای نشیمن آرامی را ایجاد کنند که شیک و کاربردی باشد.

معماری به منزله هنر ایجاد فضایی است که علاوه بر تامین نیاز ساکنان آن، همواره در پی ایجاد ارتباط با محیط اطراف خود می باشد. ساختمان مسکونی بوستان با مساحت 450 مترمربع در سمت جنوبی یکی از خیابان های اصلی تهران واقع شده است که ویژگی های مهم این خیابان وجود درختان متعدد و همچنین شیب طولی از غرب به شرق می باشد.

ساختار اصلی پروژه توجه به معماری ایرانی و هماهنگی با فضای شهری بوده و همچنین گسترش فضای سبز شهری روی نمای ساختمان (با در نظر گرفتن بالکن های سبز) و ارتباط با بام سبز از دیگر نکات مثبت پروژه به شمار می رود که باعث ایجاد ظاهری پویا در منطقه شده است. در ادامه عمده متریال مورد استفاده روی نمای ساختمان، آجر، چوب و فلز می باشد که برای کنترل نور خورشید و حفظ حریم خصوصی با برش CNC به شکل پانل های مشبک درامده اند.

در گذشته، فضای زندگی انسان در کنار طبیعت بوده، اما امروز به دلیل تعریف فضای معماری در طبقات بالاتر از سطح زمین، این ارتباط تا حدود زیادی از بین رفته است. همچنین بافت قدیم شمال شهر تهران، کوچه باغهای سرسبزی داشته که به تدریج با افزایش ساخت و سازها، سرسبزی خود را از دست داده اند. تلاش برای یافتن راهی در جهت تقویت ارتباط با طبیعت چه به لحاظ بصری و چه به لحاظ فیزیکی، ایده اصلی پروژه را تعریف کرد. در پروسه طراحی پروژه برای تمامی فضاها، با توجه به محدودیتها و ضوابط، هر جا که امکان ایجاد فضای سبز بود، جزئیاتی مناسب طراحی شد. به طور کلی در پروژه، بجز سطوح داخلی فضای زندگی و مسیرهای تردد در مشاعات، تمام سطوح افقی باقیمانده با هدف افزایش حداکثری فضای سبز، به شکل باغچه های بزرگ و کوچک طراحی شد. مهمترین این فضاها، حیاط، بام و حیاط نیم طبقه می باشند.

ایده طرح نما در امتداد ایده اصلی پروژه، بدین صورت شکل گرفت تا کالبد بنا با رفتار طبیعی در برابر دو مسئله مهم-یکی دید و منظر و دیگری ایجاد فضای مناسب برای رشد و گسترش گیاهان-گشوده شود.این گشایش از یک طرف با فاصله گرفتن پوسته نازک کاری از بدنه اصلی ساختمان و از طرف دیگر با گشایش و فاصله گرفتن تدریجی پوسته نازک کاری نما و همینطور چرخش تدریجی عناصر شکل دهنده نما برای به حداقل رساندن سطح پوشش، طراحی شد که فضای رشد و گسترش گیاهان به تدریج تا بازترین قسمت نما فراهم گردید.