مسجد باسونا پروژه ای ساختارشکن نسبت به بافت کهنه منطقه سوهاگ به شمار می رود که جلوه نوی آن نسبت به بافت کهن این بخش از مصر خودنمایی می کند. مسجد باسونا در منطقه ای پر سر و صدا و گرد و خاکی، مشرف به یک گورستان وساختمان های مسکونی می باشد که همگی تحت تاثیر رفت و آمد احشام در خیابان ها قرار دارند. جاده های خالی، بازارهای موقت هفتگی و سیرکولاسیون شهری قدیمی، از موارد تاثیرگذاری می باشند که بر روی پروژه مسجد تاثیرگذار خواهند بود. یکی از مهم ترین تاثیر عوامل فوق، تعبیه ورودی اصلی به بخش عبادتگاه مسجد بود.

طراحی ساختمان مسجد می بایست آرامش، صلح و هارمونی را به کاربران خود ارائه دهد. به همین دلیل چند نیاز ضروری را باید به بافت و طراحی مفهومی مسجد اضافه کند. این راه حل بسته به تعبیه دیوار دولایه (دیوار دو جداره آجری با فضای خالی بین دو پوسته) داشت که فقط یک پنجره در آن قرار می گرفت که رو به گورستان قرار داشته، که با یک سیستم سقف هیبریدی پوشش شده بود. تشکیل یک مربع مرکزی (به ابعاد 6 در 6 متر) با یک گنبد انعطاف پذیر تک پوسته در مرکز مربع و 4 گوشواره مزین شده به شیوه های سنتی گچ بری، سقف مسجد را با ترکیبات هیبریدی به نمایش گذاشته است. حفره گنبد یک فیلترکننده تهویه می باشد که نور غیرمستقیم و نسیم تازه را به داخل مسجد هدایت می کند. پوسته دولایه دیوارها و سقف مسجد (به غیر از گنبد تک پوسته) یک عامل فیلترکننده و خنک کننده هوای داخل می باشد.

تاریخچه معماری مینیمالیستی
معماری مینیمالیستی از زیرشاخه‌های یک سبک طراحی کلی به نام مینیمالیسم به شمار می‌رود. مینیمالیسم، یک جنبش فکری بود که پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد. این جنبش در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی روی بسیاری از هنرمندان بصری، موسیقی‌دان‌ها، معماران و طراحان اثرگذار بود.

نخستین بار، فیلسوف بریتانیایی ریچارد ولهیم بود که نام مینیمالیسم را برای این جنبش انتخاب کرد. مینیمالیسم جنبشی بود که به‌عنوان واکنشی بر ضد تجمل‌گرایی به راه افتاد. بارزترین مشخصه‌اش، پایبندی به استفاده از حداقل مولفه‌های ضروری برای آفرینش آثار است. شعارشان نیز این است که: «هرچه کمتر، بهتر». چنین دیدگاهی در هنرهای بصری به این صورت تفسیر می‌شود که باید از ساده‌ترین مولفه‌ها، ازجمله شکل یا رنگ ساده، برای ایجاد تصاویر بهره برد.

طراحی ساختمان اداری کار – خانه، پروژه گروه معماری DOT می باشد که به عنوان یک گروه طراحی در چین مشغول به فعالیت می باشند. مرز زمین پروژه به گونه ای تقسیم بندی شده که محور غربی ساختمان می بایست طبق قوانین و مقررات شهرداری طراحی شود و چون زمین ساختمان دارای یک پخ شدگی 45 درجه بوده، جلوی ضلع شرقی 10 متر پیش آمدگی داشته است. لذا فقط نمای جنوبی ساختمان به ما اجازه می داد که از بازشوهای بزرگ استفاده کنیم تا نور طبیعی را به داخل نفوذ دهیم.
بنا به درخواست کارفرما، کاربران این مجموعه ساعات زیادی را در این ساختمان سپری خواهند کرد. به همین علت طراحی داخلی و ایجاد عرصه های ضروری اعم از: فضای مدیریتی، فضای کارمند ها، اتاق جلسات، اتاق های فکر، مکان استراحت و تفریح تعبیه شده است. یک دسترسی عمودی در بخش انتهایی شمال سایت واقع شده است. با تعبیه یک وُید در امتداد قسمت شرقی-غربی ساختمان ایجاد شده تا نور طبیعی به راه پله ها و دفتر مرکزی نفوذ کند. همچنین اضافه کردن یک دیوار سبز عمودی در داخل وُید حس زندگی و تازگی را به محیط القا می کند.

به در خواست کارفرمای این پروژه، فضای کلی در 5 طبقه مسکونی طراحی شده که بخش های خصوصی مانند اتاق خواب ها در قسمت شمالی ساختمان قرار گرفته اند و تعدادی از اتاق ها، نشیمن و آشپزخانه در بخش جنوبی و نمای آفتاب گیر قرار گرفته اند. دسترسی ساختمان در انتهای یک بن بست قرار دارد و چالش اصلی طراحی نمای شمالی ساختمان، شاخص کردن بنا در انتهای این کوچه ی بن بست، بدون استفاده از احجام اضافی و تزیینات بیش از حد بوده است. به بیانی ساده تر، پنجره ها و متریال و بافت به کار رفته در نمای اصلی از ویژگی های اصلی طراحی این ساختمان است.

در قدم اول، پنجره های نمای شمالی ساختمان که در واقع، پنجره های اتاق خواب ها هستند به صورت رندوم و تصادفی تغییر جهت داده اند تا طراحی نما را تنوع ببخشند. چرخش پنجره ها در میان دیوار های بتنی نما و با به کار گیری متریال چوب در میان پنجره صورت پذیرفته و استفاده از رنگ های خنثی در نما، به شاخص شدن پنجره ها و نمایش فرم های متنوع آن ها کمک کرده است.

کارفرما از معماران و طراحان خواسته تا یک مسجد با حداکثر ظرفیت در محل طراحی کنند که توسط درختان کهنسال 70 ساله و خیابان های اصلی بیمارستان احاطه شده است. ایده اصلی طراحی در قالب چهار چالش شکل گرفت: 1. حداکثر طرفیت برای اقامه نماز، 2. حفظ درختان اطراف، 3. نزدیکی به محور اصلی پیاده رو و 4. احیای سالن دعا و مناجات قدیمی. در مرحله اول، با توجه به شرایط پروژه، الگوی مسجد بدون حیاط در نظر گرفته شد؛ چرا که کل مسجد بین انبوهی از درختان قرار گرفته است. در ادامه با توجه به قدیمی بودن سالن اقامه نماز و به عنوان بخشی از تاریخ سایت، طرح جدیدی از گنبد را تشکیل دادند.

دو ورودی برای این مسجد در نظر گرفته شده که توسط رواق – که یک عنصر مهم در طراحی مساجد ایرانی محسوب می شود – به یکدیگر اتصال داده شده اند. دیوار آجری رواق علاوه بر ایجاد ارتباط بصری مناسب، مسجد را با گذرگاه شلوغ پیوند داده است. در ادامه در کنار ورودی ها و دو طرف گنبد، دو مناره با ظاهری چرخشی طراحی شده اند که نماد مسجد می باشند.

در حومه غربی پاریس، شرکت فرانسوی چارتر دالیکی، ساخت مدرسه ای ابتدایی را با سقفی سبز به پایان رسانده است. این پروژه به دنبال معرفی عناصر محیط زیست طبیعی به بافت شهری، به عنوان یک “چشم انداز نمایی” معرفی شده است. این طرح شامل دو بخش می باشد: یک مدرسه با هجده کلاس و یک مرکز ورزشی برای ساکنین محل. فضای عمومی ورزشگاه با ارتفاع 12 متر ساخته شده است در حالی که فضاهای آموزشی درجه اول در طبقات همکف و اول قرار دارند و به تدریج فضایی سه طبقه را می گیرند.

یک دیوار معدنی دو ساختمان این طرح را به هم متصل می کند و مرزهای پروژه را تشکیل می دهد. این دیوار زنده، از بلوک های پیش ساخته ی بتنی درست شده است و دندانه های آن می تواند محیط های جدید زندگی برای هر رو نوع پوشش گیاهی و حیات وحش را مهیا سازد. این آجرهای بزرک متناوب، زیستگاه های بالقوه را برای گونه های مختلف گیاهی را در سایت افزایش می دهند.