مقدمه
بندر و شهر کهن سیراف و دهستان طاهری امروز در استان بوشهر و در حاشیه خلیج فارس قراردارد .سیراف در 245 کیلومتری شرق بوشهر و 260 کیلومتری غرب بندر عباس واقع است. عسلویه هم دهستانی بود در30 کیلومتری شرق سیراف که طی دهه گذشته به برکت بهره برداری از میدانهای گاز پارس جنوبی بیکباره توسعه یافت و سرمایه گذاریهای وسیعی درآن صورت گرفت. در کشورمان همواره مناطق و سواحل جنوبی خلیج فارس و دریای عمان را در تقسیم بندی و رتبه بندی توسعه در ردیف مناطق محروم و توسعه نیافته تلقی می کنیم . اگر مراد از توسعه را توسعه پایدار و همه جانبه بدانیم، می بایست از توسعه فرهنگی غافل نباشیم .هویت بخش تاریخی و گردشگری، از ارکان توسعه فرهنگی می باشند. این مناطق مواد اولیه و خام هویت را دارا می باشند. نمودارسازی وبه منثه ظهور رساندن هویت علاوه برآنکه باعث ارتقاء فرهنگی و بومی می گردد از سوی دیگر موجبات گردشگری را چه در مقیاس ملی یا فرا ملی فراهم می آورد.

اگر در این مناطق توجه و نگاه توسعه از موضوعات فرهنگی غافل باشد و بیشتر به لایه های زیر سطحی( نفت و گاز )توجه گردد، پس از مدتی آسیب های وارده دیگر قابل بازگشت و جبران نمی باشد. مدیران ارشد و تصمیم گیران صنعتی می باید قدری از ارزش افزوده حاصل شده را برای توسعه و نمودارسازی هویت ، تاریخ ، و فرهنگ این مناطق هزینه نمایند. در غیر اینصورت هر آنچه که از نشانه های این هویت در رو و زیر سطح زمین می باشد زیر چرخهای سنگین صنعت در این مناطق خرد می شود.
بالغ بر یکهزار و پانصد سال پیش بنا بر مستندات تاریخی مکتوب و مکشوفه سیراف بزرگترین بندر درمنطقه جنوب غرب آسیا بوده و دارای ارتباطات دریایی با چین، یونان ، رم ،آفریقا و …. بوده است و نشانه ها و آثار باقی مانده از این شکوه طی حفاری های باستانشناسی بدست آمده است.

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

خانه ی نصيرالدوله را ميرزا عبدالوهاب خان شيرازی در دوره ی قاجاريه،با مساحت 1700 متر مربع ساخته است.او تزئيناتی نيز چون گچبری،نقاشی ديواری،آينه كاری و … بر آن افزوده است.اين بنا،كه در محدوده ی بافت تاريخی محله ی عودلاجان در محله ی سيروس و مركز امامزاده يحيی قرار گرفته است،دارای يك شاه نشين در عمارت اصلی و دو بادگير با نمايی آجری در طرفين ساختمان است.در بالاترين قسمت نمای ورودی بام،يك عنصر تزئينی،به نام سنتوری با سيستم خرپايی اجرا شده است.در قسمت جنوبی حياط،عمارتی يك طبقه وجود داردكه با ساختمان اصلی هم دوره می باشد،اما در اواخر دوران ناصری قسمت هايی به آن اضافه شده است.كالسكه خانه ا‍ی هم در قسمت جنوب كل مجموعه قرار دارد.

تاریخچه بنا
در تنها کتیبه ی چوبی باقی مانده که به صورت گره کاری بوده تاریخ ساخت بنا ذکر شده که متعلق به اوایل دوره ی ناصری یعنی 1272 ه.ق می باشد .سبک ساختمان همان سبک خانه های ایرانی دوره ی صفوی است .
در نقشه های 1275 ه.ق و 1309 ه.ق شهر تهران این معبر که در محله ی عودلاجان واقع می شده جزو مهم ترین شهر بوده که علاوه بر اهمیت آن جهت مسکونی دارای با تجاری نیز بوده .
سال 961 ه.ق شاه طهماسب صفوی حصاری به دور روستای تهران کشید و این معبر نیز داخل حصار قرار گرفت و شکل مسیر آن تا به حال به همان صورت اولیه باقی مانده است .

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

برخی از محققان نظیر پروفسر ویلبر معتقدند که اجرای هر طرح معماری به سه عنصر اجتماعی بستگی دارد.
اول جامعه ای که به آن طرح نیازمند است؛ دوم شخص یا اشخاصی که از اجرای طرح حمایت می کنندو هزینه مالی آن را متعهد می شوند؛ سوم معمار یا استاد کارانی که طرح را اجرا می کنند. جذابیت تحقیق و مطالعه معماری ایران در این است که دریابیم چگونه این عوامل سه گانه بر یکدیگر تأثیر می گذارند و سرانجام به احداث بنایی منجر می شوند کاربرد بناها مطالعه درباره معماری ایران, نشان دهنده چگونگی گسترش آن در طی پانزده قرن گذشته است. در هر دوره بناهایی با ویژگیهای گوناگون در روستاها, شهرها, جاده های کاروانی, مناطق کویری, گذرگاههای کوهستانی و شهرهای ساحلی ایجاد گردیده که کاربردهای متفاوت داشته اند. اهمیت معماری اسلامی وقتی آشکار می شود, که بدانیم در ساخته های این دوره به کاربرد مادی و معنوی بناها ـ که از مهمترین ویژگیهای آن است ـ توجه شده است.

برای دریافتن اهمیت این ویژگیها در گسترش معماری شایسته است طبقه بندی بناهای دوره اسلامی و کاربرد آنها را مشخص کنیم.
بطور کلی بناهای دوره اسلامی را می توان به دو گروه عمده تقسیم کرد: الف) بناهای مذهبی. شامل مساجد, آرامگاهها, مدارس, حسینیه ها, تکایا, و مصلی ها؛ ب) بناهای غیر مذهبی. شامل پلها, کاخها, کاروانسراها, حمامها, بازارها, قلعه ها و آب انبارها. در دو گروه فوق از بناهای دوره اسلامی, مکانی برای عبادت, تجارت و سکونت وجود داشته است. مساجد مساجد مهمترین بناهای مذهبی هر شهر و روستا هستند که همواره نقش مهمی در زندگی مسلمانان داشته اند. اقامه نماز جمعه, مراسم مذهبی, ایراد خطبه ها و تدریس در مساجد انجام می گرفت؛ زیرا مسجد بهترین مکان برای ابلاغ فرامین حکومت به مردم بود. اغلب مساجد در مرکز شهرها, نزدیک بازارها و محدوده دارالحکومه ساخته می شدند و اگر شهری به بیش از یک مسجد نیاز داشت, مساجد دیگری از طرف حکومت یا افراد خیر احداث می شد.

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

ساختمان مسجد خانم زنجان در سال 1323 ه.ق. در زمان قاجار ساخته شده ست . این مسجد در خیابان اما م کوچه فخیم الدوله واقع گردیده است. و سر درب جالبی با کاشیهای منقوش دارد . و دو مناره مسجد که با اجر و کاشی سبز زنگ تزئین شده نمای بدیعی به مسجد خانم داده است.
در داخل مناره ها پلکان مارپیچی وجود دارد که با لای مناره راه دارد . در سه قسمت غرب و شرق و شمال مسجد حجره های متعددی موجود است . که طلاب به مسجد از آن استفاده می کنند . و این حجره ها با کاشی ها ی منقوش با طرحهایی زیبای منقوش شده است . سقف شبستان مسجد طاق و تریزه است . و بوسیله ستونهای سنگی تراشیده در دو طرف محراب و ستونهای آجری در قسمتهای دیگر به یک دیگر متصل هستند .

در قسمت شرقی شبستان اتاقی قرار دارد که به مدرسه معروف است . سقف آن طاق گهواره ای می باشد و دارای درب ورودی از شبستان است. دو پنجره اتاق که به حیاط پشتی باز می شوند نور آنرا تامین می کنند .
بدین ترتیب این بنا با داشتن حجره های ، مدرس ، و شبستان عملکرد مسجد – مدرسه دارا می باشد.

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…

تاریخچه بنا : پارتنون
– تاریخچه تمدن وابسته به بنا :
معبد پارتنون در قرن 5 قبل از میلاد توسط ← مردم آتن ساخته شد.
به جای معبد قدیمی آتن جایگزین شده ← که پارتنون قدیمی خوانده می شود.
در حمله ی پارسیان در 480 قبل از میلاد تخریب شد.
در قرن 6 بعد از میلاد : ← تبدیل به کلیسا
بعد از پیروزی عثمانی ها در 1460 ← تبدیل به مسجد
توسط شاه ( هخامنشی ) ← نابود شده است.

قدمت بنا : پارتنون
در قرن 5 قبل از میلاد ساخته شد و در قرن 6 به کلیسا تبدیل شد و در 1460 تبدیل به مسجد شد.
* معبد جدید ← در سال 447 پیش از میلاد آغاز و تا سال 432 پیش از میلاد به درازا کشید.
* 3000 ساله است.
زمان ساخت بنا : پارتنون
قرن 5 پیش از میلاد ( 5 ق.م )
مدت زمان ساخت بنا : پارتنون
15 سال

مقدمه:
بناهای تاریخی هرکشوربخشی ازشناسنامه فرهنگ وکارنامه مردمی است که درآن زندگی می کرده اندهرچندبرگهای زرین این دفتر پرارج پراکنده است اماازهمین پراکنده ها چیزهایی می توان گردآورد که درهیچ دیوان پرداخته نشده است.
درایران ماپایگاه هنرومعماری وشهرسازی ،درست پس از سخن دری جای دارد.بااینکه صدها دفتروجنگ شعر ونثرفارسی پرداخته اندازهنرشایسته معماری چنانکه بایدشاید یاد شده واگرچندتن چون این خدادادوناصرخسرو علوی جزییات یک اثرمعماری راموبه مو تعریف کردندوتصویرواقعی آن رادربرابرچشم ماگذاشتند.

اگرچه ایران دوستان وجهانگردان بیگانه نیزسعی داشته که تاحدزیادی این نقص راجبران کنندامایاچنان دربرابرزیبایی فریبنده ودرخشش چهره این آثارمحوتماشا شده اند که نتوانسته اندبه جزئیات ونکات دقیق فنی آنرابخصوص منطق ریاضی وفن وساختمان دریابند.

باوجوداین خوشبختانه وجودتعدادزیادی آثارمعماری پراکنده درگوشه وکنار ایران که ازکهن ترین روزگارتابه امروز توسط معماران به کارگرفته شده ورازهایی راکه سینه به سینه ازپدربه پسررسیده امکان بررسی هنر والای معماری ایران راهمیشه فراهم می کند.به جرات می توان گفت که یکی ازشاهکارهای معماری ایران که تاکنون موردنقدوبررسی نگردیده بنای تاریخی رختشویخانه است .

برای توضیحات بیشتر و دریافت فایل به ادامه مطلب مراجعه نمائید…