تكنولوژي نسبتاً جديدي كه براي مهار آبهاي سطحي به كار گرفته شده است تكنولوژي ساخت سدهاي لاستيكي مي باشد . قبل از اين نوع سدها براي مهار و هدايت آب به سوي زمينهاي وسيع و آبروها ، از دريچه هاي فولادي و تخته هاي چوبي استفاده مي شد كه در جلوي دريچه ها قرار مي گرفت تا آب با فشار بيشتري جريان داشته باشد . در اين كار نيز به نيروي انساني نياز بود و اگر در باز كردن اين دريچه ها تأخيري روي مي داد سيل ايجاد مي شد و دريچه را با خود مي برد .

ايدة استفاده از سدهاي لاستيكي اولين بار در سال ۱۹۵۰ توسط «ايمبرسون» مطرح شد . در سال ۱۹۶۵ اولين سد لاستيكي بادي در ژاپن براي ذخيره سازي آب به بهره برداري رسيد .

هم اكنون در حدود ۱۰۰ سد لاستيكي در آمريكاي شمالي ، بيش از ۱۰۰۰ سد لاستيكي در ژاپن و خاور دور ، و در مجموع ۲۶۰۰ سد در نقاط مختلف جهان به طور موفقيت آميز در دست بهره برداري ميباشند