موقعیت پروژه در محدوده مرکز شهر تهران واقع در منطقه 7 شهرداری می باشد، در زمینی به مساحت 312 متر مربع با بری حدود 11 متر در جوار مصلای بزگ تهران، خیابان قنبرزاده کوچه ششم پلاک 23 قرارگرفته است. زمانی که کارفرما در اردیبهشت ماه 1394 در مورد پروژه با گروه معماری وارد مذاکره شد درخواست طراحی ساختمانی را داشتند با مشخصات هفت طبقه با اسکلتی فلزی که زیرزمین منفی یک شامل پارکینگ ها، انبارها و موتورخانه، طبقه همکف با کاربری پارکینگ و 5 طبقه مسکونی تک واحدی با متراژی در حدود 165 متر مربع همراه با سه خواب در زیربنایی در حدود 1365 مترمربع به همراه نمایی مطابق با استانداردهای لازم جهت افزایش کیفیت فضای زندگی با در نظر گرفتن بودجه ای محدود و تعجیل در تکمیل پروژه جهت فروش واحدها.

با نیم نگاهی به معماری ارزشمند ایران، راهکارهای ارائه شده در طراحی با اهداف زیر ارائه گردید:
استفاده از الگوهای بومی برای خلق معماری متناسب با نیازهای جامعه امروز؛ توجه به سادگی و همخوانی با بافت همجوار؛ بکار گیری عناصر کارکردی معماری ایرانی از جمله شباک و ارسی در جهت تعدیل نور و ایجاد محرمیت در داخل ؛ توجه به دید و منظر مناسب از درون به بیرون. با جمع بندی موارد فوق روند طراحی از سه مرحله تشکیل شد اول کشاندن نور به داخل واحدها، دوم ایجاد محرمیت و سوم ایجاد دید و منظر مناسب از داخل به خارج؛ بنابراین در هر طبقه از یکرمدول شفاف ویک مدول مشبک استفاده شد تا میزان نفوذ نور به داخل واحدها به حد مناسب تامین گردد.

ساختمان مسکونی بالکانه در سایتی به مساحت 624 متر مربع با عرض 14 متر در منطقه فردیس کرج واقع شده است. طراحی این پروژه مسکونی توانست به جایزه معمار 96 در بخش ساختمان های مسکونی راه یابد. ساختمان بالکانه شامل 5 طبقه واحد مسکونی و یک پارکینگ بوده، که ورودی اصلی آن از ضلع شمالی می باشد. یکی از مشکلات منطقه فردیس کیفیت پایین ساخت ساز و رعایت جزئیات اصولی در مباحث اجرایی است. به همین علت تیم طراحی دال استودیو تمام تلاش خود را به کار بسته که این معضل در پروژه خود وجود نداشته باشد.

با توجه به مسطح بودن بیشتر نمای ساختمان های رو به خیابان، سعی کردیم که چهره اصلی پروژه دارای تغییرات حجمی و کالبدی باشد تا نمای پروژه با خیابان ارتباط بهتری برقرار کند. به همین علت برنامه ای ساده برای طراحی تراس ها در نظر گرفتیم. طراحی تراس های مدولار بر روی پوسته ساختمان به هماهنگی پروژه با محیط اطراف کمک کرده است. علاوه بر ایجاد احجام و خطوط مدولار از متریال آجر قرمز و چوب در نما استفاده شده تا ساختمان برجسته تر شود، بی رنگی فضا در محیط محله را جبران کند.

رشد قابل توجه جمعیت تهران در دهه های اخیر منجر به افزایش تقاضا برای مسکن و قیمت بالای زمین شده است. در چنین شرایطی استفاده از هر متر مربع زمین برابر با سود قابل توجهی است، این مسأله اولویت ها را در طراحی بعضاً تغییر داده است.  بر خلاف گذشته که مرکز توجه، نیازها و آسایش انسان بود، متأسفانه در این روزها کسب بیشترین سود از هر پروژه اولویت اول شده است.

الگوی توسعه مسکن در حال حاضر به سمت یک رشد عمودی متمایل گشته، اگر چه این الگو از لحاظ اقتصادی برای سازنده سودآور است و همچنین تنها پاسخ به کمبود زمین برای ساخت و ساز باشد، این مسئله به شدت با شیوه زندگی ایرانی که ریشه در فرهنگ و اعتقادات مذهبی ایرانیان دارد، در تضاد است. در ادامه با ما همراه باشید.

این پروژه در زمینی قرار می گرفت که از سمت ورودی زمینی تودلی به حساب می آمد و در گودی می نشست اما از سمت پشت به محوطه گسترده که قبلا بستر رودخانه بود مشرف بود. (دیاگرام شماره 1)

سوال پروژه که چگونه می توان به این مسئله متناقض پرداخت که پروژه در عین حال که در گودی قرار گرفته، بتواند خود را بنمایاند و در بین مابقی پروژه ها گم نشود و شخصیت خود را داشته باشد و همچنین مانع اشراف همسایگان بلند قدش بر فضاهای خصوصی و حیاطش بشود.

استودیو ZAAD و Challenge نوعی الگوی مسکونی جدید برای شهر مشهد ایجاد ، این برج 40،000 متر مربع طراحی شده است و به عنوان سمبل استراتژی انرژی سبز و شبیه سازی یک “شهر کوچک” است. این شکل مشخص، بر اساس یک فلسفه است “طراحی وید” در طراحی این برج برنامه ریزی شده برای به اشتراک گذاری فضای سبز، که تعامل بین ساکنان را بالا می برد.

با تجزیه و تحلیل مشکلات گسترده برنامه ریزی شهری و طراحی معماری که به طور مستقیم تحت تاثیر زندگی شهر مدرن است، در این پروژه تلاش برای شناسایی و تجسم شاخص ها و فاکتور هایی است که می تواند به شیوه زندگی و محیط زیست پایدارتر منجر شود.در طراحی یک دره سبز بین دو نما و برج متصل است، نمای خارجی تند و مطابق با بافت شهری اطراف آن و خط افق، در حالی که فضای داخلی ساختمان واگرا و به یک شبکه به هم پیوسته و شبیه یک شهر عمودی می باشد.

ساختمان را “هم سایه” نامیدیم تا همسایگی کند برای درختی که در زمین ما نشسته و هم سایه‌ی ماست، می خواستیم بنایی باشد که از طبیعت برآمده و با آن دوستی می‌کند تا معماری را به مثابه الگویی زنده از محیط تعریف کند و این طور باشد که حقِ همسایگی را ادا کرده است. سفیدش کردیم و بی ادعا تا بر چهره‌ی شهر خش نیندازد، پر از سایه‌ها با شکل‌ها و اندازه‌های جورواجور که بر سفیدی ساختمان نقش می اندازند. حیاط ما بزرگ است با دیوارهای کوتاه تا عابران را دعوت ‌کند که در سایه‌‌ی ساختمان و درخت، نفسی تازه کنند. رابطه‌ی بنا و حیاط چیزی فراتر از فضای روبازِ محصور میان دیوارهای بلند تعریف شده است؛ فراتر از حیاط‌های مرسوم و معمولی که به کوچه و شهر پشت کرده‌اند و هراس از دیدن و دیده شدن دارند؛ حیاطی برای ما و هم سایه ها. ساختمان ما دُکان دارد تا به واسطه‌ی فرآیند خرید از آن، همسایه‌ها نیز به “هم سایه”‌ی ما احساس تعلق خاطر داشته باشند.

ما خواستیم معماری را ببریم توی خانه‌های آدم‌های معمولی که کیفیت را بخاطر هزینه ی زیادش فراموش کرده بودند. در تلاش بودیم تا بیشترین کیفیت زندگی را در کنار کمترین هزینه فراهم کنیم تا معماری را آشتی دهیم با آدم‌هایی که قهر کرده بودند با او، بسکه پر طمطراق و دور از دسترس شده بود. البته کم کردن هزینه یک انتخاب نبود بلکه بر اساس واقعیت موجود و با توجه به قیمت زمین باید طرحی را اجرا می‌کردیم که متناسب با قیمت فروش منطقه باشد (قیمت فروش در منطقه، متری یک میلیون و سیصد هزار تومان است). محمدشهر؛ نزدیک تهران است. مترو رفت و آمد را آسان کرده است. زمین ارزان است و امکان خرید خانه را به خیلی‌هایی که حیاتِ کاری‌شان توی تهران شکل می‌گیرد، می‌دهد.

برای توضیحات بیشتر و مشاهده تصاویر به ادامه مطلب مراجعه نمائید…