قدیمی‌ترین تمدن‌های تاریخی در منطقه‌ای که در حال حاضر به عنوان خاور نزدیک شناخته می شود، در حدود 3500 سال پیش از میلاد، در بین النهرین (عراق کنونی) به وجود آمدند و امروزه به عنوان گهواره تمدن از آنها یاد می شود. سومری‌ها، اکدی ها، بابلی‌ها و آشوری‌ها همه در این منطقه شکل گرفته و رشد پیدا کردند. بلافاصله پس از پیدایش تمدن سومری، در ساحل رودخانه دره نیل مصر باستان در هزاره چهارم پیش از میلاد تحت فرمان فراعنه یکپارچه شد، و تمدن خود را به سرعت از طریق هلال بارور (Fertile Crescent) به سواحل غرب دریای مدیترانه و سراسر مشرق گسترش داد. فینیقیه ای ها، اسرائیلی ها و بسیاری دیگر بعدها تمدن های مهمی در این منطقه بناکردند. در شبه جزیره عربی (عربستان سعودی امروز) اعراب اولیه، مانند نباطی ها (Nabatean) (به عربی : الأنباط) و سبایی‌ها (Sabaean) (به عربی : السبأیین) ظاهر شدند و در حدود 800 سال قبل از میلاد تمدن قدرتمند و با نفوذی تاسیس کردند که برای قرن‌ها به مرکز تجارت در قلب کویر بدل شد.

 برای دانلود به ادامه مطلب بروید…

امپراتوری ایران

از سده ششم پیش از میلاد به بعد، چندین امپراتوری بر منطقه سلطه پیدا کردند، که با امپراتوری ایرانی هخامنشیان آغاز شد، و پس از تاسیس امپراطوری مقدونی توسط اسکندر، و پادشاهی‌های جانشین مانند مصر و دولت سلوکیان در سوریه ادامه پیدا کرد. امپراطوری ایرانیان که با حمله اسکندر از بین رفته بود بعدها توسط پارت‌ها (اشکانیان) در قرن دوم پیش از میلاد زنده شد و توسط ساسانیان تا شش قرن پس از میلاد ادامه پیدا کرد. این امپراطوری بر بخش‌های عمده‌ای از خاور میانه امروزی تسلط داشت و نفوذش بر بخش‌های دیگر منطقه نیز ادامه داشت تا اینکه با حمله اعراب مسلمان از هم فرو پاشید.

اپراطوری روم

در قرن اول پیش از میلاد، گسترش جمهوری روم کل منطقه مدیترانه شرقی را در بر گرفت. بدین ترتیب و تحت امپراطوری روم، این منطقه با بسیاری از مناطق اروپایی و شمال آفریقا در یک واحد منفرد سیاسی و اقتصادی متحد شد. حتی مناطقی که به طور مستقیم به روم ضمیمه نشدند نیز به شدت تحت نفوذ این امپراتوری قرار گرفتند تا برای قرن‌ها یکی از قوی‌ترین نهادهای سیاسی و فرهنگی منطقه را تشکیل دهند. اگر چه در این مناطق فرهنگ لاتین به صورت پراکنده منتشر شده بود، اما رومی‌ها در ادامه روند امپراطوری مقدونیه، به گسترش فرهنگ و زبان یونانی در منطقه پرداختند. شهرستانهای کوچک منطقه خاور میانه، به ویژه اسکندریه، به مراکز شهری بزرگ امپراتوری روم بدل شدند و کل منطقه را به انبار نان امپراطوری، به عنوان تولید کننده کلیدی محصولات کشاورزی آن بدل کردند. با پذیرش دین مسیحیت از جانب امپراطوری روم، این آیین در خاور میانه نیز ریشه دوانید و شهرهایی نظیر اسکندریه به مراکز اصلی تحصیلات مسیحی بدل شدند. در قرن پنجم میلادی، مسیحیت رومی بر دیگر مذاهب منطقه خاور میانه سیطره یافت و آنان را به شدت سرکوب کرد. در این زمان، زبان یونانی به زبان رسمی منطقه تبدیل شد، اگر چه زبان هایی مانند سریانی‌ها و عبری همچنان وجود داشتند.

دوره خلفای اسلامی

از قرن هفتم، قدرت جدیدی در خاور میانه شروع به رشد کرد. در حالیکه امپراطوری روم شرقی و امپراتوری ایرانی ساسانی بر اثر دو قرن جنگ در جریان جنگ‌های ایران و روم تضعیف شده بودند، مسلمانان قدرت جدید و تازه نفسی را در منطقه پایه گذاری کردند. طی یک سری فتوحات سریع و غافل گیر کننده، ارتش‌های عربی توانستند با تکیه بر انگیزه‌های اسلامی، رهبری خلفای ماهر و فرماندهان نظامی زبر دست مانند خالد ابن ولید، بسیاری از خاور میانه را به اشغال درآورند. بدین ترتیب بیش از نیمی از سرزمین‌های امپراطوری روم شرقی و تقریبا تمامی سرزمین‌های امپراطوری ایران به تصرف اعراب درآمد. این لشکر کشی‌ها در آسیای صغیر توسط باقی مانده امپراطوری روم شرقی و با کمک بلغاری‌ها متوقف شد.

ترک ها، صلیبیون و مغول‌ها

تسلط اعراب در اواسط قرن 11 میلادی به صورت ناگهانی با ورود ترکان سلجوقی پایان یافت. اقوامی که از سرزمین‌های مادری خود در آسیای مرکزی به سوی جنوب مهاجرت کرده و ایران، عراق (تسخیر بغداد در 1055)، سوریه، فلسطین و حجاز را را فتح کردند. هرچند امپراطوری مسیحی بیزانس بخش‌های گسترده‌ای از اراضی خود را در قرن هفتم از دست داده بود، اما به عنوان یک قدرت نظامی و اقتصادی به حیات خود ادامه داد و از گسترش و نفوذ بیشتر اعراب در اروپا جلوگیری کرد. با این حال شکست ارتش امپراطوری بیزانس از سلجوقی‌ها در قرن 11 و اقامت در آناتولی نقطه پایانی بود بر نفوذ امپراطوری بیزانس در منطقه. سلجوقیان طی 200 سال آینده بر بیشتر منطقه خاور میانه حکومت کردند، اما امپراطوری آنها خیلی زودی به تعدادی سلطان نشین تقسیم شد.

***در صورت کپی کردن حتما لینک منبع را ذکر نمایید***

منبع : وب سایت معماری و عمران پارسا کد